Zawartość
Historia papierowego dziurkacza jest nieznana, przynajmniej jego pochodzenie. Historycy twierdzą, że są dwa patenty udzielane mężczyznom, którzy poprosili o metalowe narzędzie zdolne do dziurkowania w kartce papieru. Tradycyjny model zmieniał się z czasem, obejmując produkty pracujące ze stertami papieru, mniejsze stemple z różnymi otworami i inne, które zapewniają trzy otwory jednocześnie.
Poznaj historię wynalezienia ciosu (obraz dziurkacza czerwoną autorstwa dana nicolescu z Fotolia.com)
Wynalazki zagraniczne
Niemiecki wynalazca zaprojektował pierwszy cios w historii w 1886 roku. Frederich Soennecken stworzył rodzaj narzędzia biurowego zdolnego do wykonywania małych dziur w arkuszach papieru. Złożył wniosek o patent w Niemczech i wygrał go 14 listopada 1886 r. Nazwał urządzenie „Papierlocher fur Sammelmappen”, ale został opatentowany pod nazwą „puncher”. Wynalazek doprowadził projektantów z innych krajów, takich jak Stany Zjednoczone, do stworzenia lepszej wersji.
Pierwszy patent amerykański
Pierwszy patent na uderzenie w USA otrzymał Benjamin Smith, pracownik Massachusetts. Smith pracował z różnymi narzędziami i wieloma projektami, dopóki nie wpadł na pomysł uderzenia pięścią. Jego projekt wykorzystywał dwa kawałki metalu, jeden poniżej miał otwór, a drugi przedmiot tnący. Oba elementy zostały przymocowane sprężyną, która dała siłę do przecięcia kartki papieru. Smith odniósł się do uderzenia „sterownikiem mocy”, gdy uzyskał patent nr 313027.
Charles Brooks
Charles Brooks stworzył inną wersję papierowego ciosu w 1893 roku, którą nazwał „ciosem biletowym”.Projekt Brooksa był nieco inny od projektu Smitha, ponieważ miał dodatkowy element, który oddzielał papier od uderzenia. Reszta była podobna: dwa kawałki metalu zabezpieczone sprężyną. W dolnej części znajdował się mały słoik, w którym trzymano elementy, które zostały przebite. Wygląd jest podobny do wyglądu współczesnych dziurkaczy.
Przełomy w XX wieku
W XX wieku tradycyjna wiertarka zachowała praktycznie taki sam wygląd jak poprzednie modele, w tym konstrukcję metalową. Po pewnym czasie dziurkacze miały kształt szczypiec, co ułatwiało ich przenoszenie. Pod koniec stulecia wprowadzono na rynek kilka modeli plastikowych, chociaż kuter był nadal metalowy. W tym czasie producenci wprowadzili również modele, które wierciły otwory w innych formatach, takich jak kwadraty, gwiazdy lub serca.
XXI wiek
Rejestr patentowy Stanów Zjednoczonych zarejestrował kilka patentów dla nowych dziurkaczy od 2000 r. Jeden z nich wykorzystuje płytkę dociskową i pierścienie ułożone w stos, co pozwala na łatwiejsze przebijanie stosów papieru bez potrzeby użycia zbyt dużej siły. Drugi używa ręcznych przekładek, które umożliwiają zmianę rozmiaru i odstępów między otworami. Ten model jest używany przez producentów takich jak Swingline i Leverhand.