Zawartość
- Definicja zawrotów głowy
- Wskazówki dotyczące zapobiegania zawrotom głowy
- Wskazówki dotyczące zapobiegania nudnościom
- Leczenie po zawrotach głowy
Zawroty głowy są związane z poczuciem równowagi ciała ludzkiego, które jest utrzymywane przez złożoną interakcję między uchem wewnętrznym, oczami, receptorami ciśnienia w połączeniach kończyn dolnych kręgosłupa i układu nerwowego. Jazda na rolkach może przełamać tę równowagę ciała i wywołać zawroty głowy i chorobę lokomocyjną. W większości przypadków te dwa są lekkie i idą same.
Definicja zawrotów głowy
Osoba z zawrotami głowy może doświadczać jednego lub więcej z następujących objawów: niestabilność, uczucie unoszenia się i wszystko się obraca. Bardziej dotkliwe objawy to wysoka gorączka, silny ból głowy, drgawki, wymioty, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, niezdolność do poruszania kończynami lub utrata wzroku / słuchu / mowy. Niektórzy ludzie odczuwają zawroty głowy jako nudności, uczucie mdłości spowodowane ruchem kolejki górskiej, samolotu lub łodzi.
Wskazówki dotyczące zapobiegania zawrotom głowy
Aby zapobiec zawrotom głowy związanym z zawrotami głowy, unikaj przesuwania głowy lub bólów głowy zbyt szybko, eliminuj lub ograniczaj stosowanie produktów ograniczających krążenie (tytoń, sól, kofeina, alkohol), minimalizuj kontakt z substancjami uczulenie, picie dużej ilości płynów i leczenie wszelkich możliwych infekcji ucha, zatok lub układu oddechowego.
Wskazówki dotyczące zapobiegania nudnościom
Aby zapobiec zawrotom głowy w kolejce górskiej, unikaj siedzenia na ostatnim siedzeniu, nie siadaj na plecach, nie patrz ani nie rozmawiaj z inną osobą nudności, unikaj silnych zapachów lub pikantnych / tłustych potraw i porozmawiaj ze swoim lekarzem o środkach leczniczych.
Leczenie po zawrotach głowy
Poważniejsze przypadki zawrotów głowy zasługują na uwagę lekarza, który specjalizuje się w uszach, nosie, gardle, równowadze i układzie nerwowym. Rutynowe kontrole można wykonywać w każdym biurze, aby sprawdzić ciśnienie krwi, funkcje nerwowe, równowagę i słuch. Do najczęstszych testów należą tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny, elektronystagmografia (ENG) lub wideonystagmografia (VNG) (specyficzne badania ruchu oka po stymulacji ucha wewnętrznego powietrzem lub wodą) lub, w niektórych przypadkach, badania krwi i ocena serca . Leki i zrównoważone ćwiczenia są najczęściej stosowanymi zaleceniami po uzyskaniu przez lekarza wyników egzaminów.