Zawartość
Teodycea i teologia mają wyraźny związek. Jak sugeruje ich przedrostek „teo-”, obie podchodzą do koncepcji Boga, ale na różne sposoby. Teodyceja zajmuje się przede wszystkim obroną pewnych atrybutów Boga w świecie, w którym obecne jest zło, a teologia zajmuje się studiowaniem Boga w ogóle i obejmuje tematy filozoficzne i religijne.
Teodycea
Teodycea jest obroną i afirmacją dobroci i wszechmocy Boga w świetle obecności zła na świecie. Pogodzenie tych dwóch idei od wieków stanowi wyzwanie dla wielu myślicieli na świecie. Sam termin pojawił się po raz pierwszy w traktacie, który filozof Gottfied Leibniz napisał w 1710 roku: „Teodycea: Eseje o Bożej dobroci, wolności człowieka i pochodzeniu zła”. W tym traktacie autor stwierdził, że obecność zła i dobroć Boga nie są niezgodnymi pojęciami.
Teologia
Teologia - połączenie greckiego słowa „teo”, oznaczającego „Boga” i greckiego przyrostka „-logy”, co oznacza „studium” lub „nauka” - dosłownie oznacza „studium Boga”. Według World English Dictionary, odnosi się do „systematycznego badania istnienia i natury boskości oraz jej związku i wpływu na inne istoty”. Teologia może również odnosić się do szkoły myśli z naukami teologicznymi, takimi jak teologia rzymskokatolicka lub teologia luterańska. Ogólnie termin ten odnosi się konkretnie do teologii chrześcijańskiej, chyba że wskazano inaczej.
Podobieństwa
Teodycea, ze swoją obroną Bożej dobroci i wszechmocy, może być zaklasyfikowana jako szczególna gałąź teologii, która zajmuje się atrybutami Boga, wśród wielu innych tematów religijnych i filozoficznych. Ich związek niekoniecznie jest przeciwieństwem czy kontrastem idei. Według Encyklopedii Katolickiej „teodycea stała się synonimem naturalnej teologii, która jest wydziałem metafizyki, która przedstawia pozytywne dowody istnienia i atrybutów Boga i rozwiązuje przeciwstawne trudności”.
Różnice
Istnieje jednak wielka różnica między teodyceą a teologią: źródła informacji. Teodyceja wzywa naturę jako jedyne źródło dowodu, podczas gdy teologia używa objawienia nadprzyrodzonego jako źródła. Fakt ten jest ważny dla teistów, aby wiedzieć, kiedy wyjaśnić naturę Boga innym: jeśli publiczność nie wierzy w nadprzyrodzone objawienie, mądrzejsze może być uznanie teodycei za przewodnik, ponieważ używa ona widzialnego świata jako dowodu, który jest dostępny dla wszystkich ludzi i wszędzie.