Zawartość
Glikoliza to rozpad glukozy na pirogronian, podczas gdy glukoneogeneza polega na tworzeniu glukozy z pirogronianu, mleczanu lub produktów pośrednich w cyklu Krebsa. Oba procesy są niezbędnymi składnikami metabolizmu energetycznego organizmu ludzkiego i chociaż są one praktycznie lustrzanym odbiciem, każda z tych reakcji ma więcej różnic niż podobieństw.
Związki początkowe i końcowe
Glikoliza zaczyna się od glukozy, a kończy na pirogronianu, podczas gdy glukoneogeneza zaczyna się od pirogronianu, a kończy na glukozie. W wyniku rozpadu glukozy w wyniku glikolizy powstają dwie nowe cząsteczki trifosforanu adenozyny (ATP) oraz dwie nowe cząsteczki dinukleotydu nikotynamidoadeninowego (NADH). To sprawia, że energia glukozy jest dostępna do użytku komórkowego i umożliwia pirogronianowi podróżowanie do mitochondriów, aby wejść w cykl Krebsa, wytwarzając więcej energii. W glukoneogenezie komórka zużywa ATP do regeneracji glukozy z pirogronianu, tak że podczas wykonywania tego procesu następuje utrata energii netto. Z drugiej strony glikoliza prowadzi do przyrostu energii.
Lokalizacja
Inną podstawową różnicą między glukoneogenezą a glikolizą jest to, gdzie one występują. Zasadniczo każda komórka organizmu jest zdolna do glikolizy, która jest pierwszym krokiem w metabolizmie glukozy wychwytywanej przez transportery błony komórkowej. Glukoneogeneza zachodzi przede wszystkim w komórkach wątroby, aw mniejszym stopniu w nerkach, a jej głównym celem jest generalnie metabolizm pirogronianu pochodzącego z deaminowanych aminokwasów zamiast tego, który pochodzi z glikolizy. Glikoliza i glukoneogeneza nie zachodzą jednocześnie w tej samej komórce; byłoby to marnotrawstwem zasobów dla komórki, ponieważ nie byłoby wytwarzanej energii, gdyby pirogronian był stale przetwarzany.
Cel, powód
Właśnie dlatego, że skutkuje większą dostępnością energii, glikoliza zwiększa się, gdy komórka potrzebuje energii i zmniejsza się, gdy występuje jej nadmiar. Dzieje się tak z powodu mechanizmów sprzężenia zwrotnego, które obejmują enzymy regulatorowe w glikolizie. Z drugiej strony, glukoneogeneza jest zwykle wykonywana w celu wytworzenia glukozy w celu jej eksportu do innych komórek organizmu. Komórki wątroby nie mogą metabolizować glukozy w wyniku glukoneogenezy.
Regulacja hormonalna
Wreszcie, uwalnianie hormonów trzustkowych w odpowiedzi na przyjmowanie pokarmu w różny sposób wpływa na glikolizę i glukoneogenezę. Insulina, którą organizm uwalnia w odpowiedzi na węglowodany i niektóre białka, prowadzi wiele komórek organizmu do zwiększenia internalizacji glukozy i transmisji enzymów regulatorowych biorących udział w glikolizie. Insulina zmniejsza glukoneogenezę w wątrobie. Glukagon, którego uwalnianie jest stymulowane przez białka i niski poziom cukru we krwi, prowadzi do zwiększonej glukoneogenezy i zmniejszonej glikolizy w komórkach wątroby.