Zawartość
Ludzie prawdopodobnie opowiadali historie od czasów prehistorycznych, kiedy to ludzie siedzieli wokół ogniska, by chwalić się swą walecznością myśliwych. Historie służą różnym celom. Na przykład mity odnoszą się do bogów i bohaterów danej kultury. Niektóre typy, takie jak bajki, mogą dać lekcję w przebraniu. Inne, jak bajki, pobudzają wyobraźnię magicznymi opowieściami, które wydarzyły się w odległych czasach i miejscach.
Bajka
Bajka to proza lub werset opowiadanie, które satyruje ludzkie zachowanie lub przedstawia morał. Postacie z bajek to zazwyczaj zwierzęta, rośliny lub przedmioty nieożywione, które mówią i zachowują się jak ludzie. Najstarsze bajki znajdują się w starej indyjskiej kolekcji zwanej „Panchatantra”. Uczeni uważają, że został napisany między III a II wiekiem pne Bajki uważane za najlepsze na Zachodzie, takie jak „Zając i żółw”, „Lis i winogrona” oraz „Dojarka i wiadro mleka”, przypisywane są greckiemu pisarzowi Ezopowi.
Współcześni pisarze bajek
Wielu współczesnych pisarzy pisało również bajki. W XVII wieku francuski pisarz Jean de La Fontaine przepisał bajki Ezopa z komentarzem politycznym i społecznym dla dorosłych. Pod koniec XVIII i na początku XIX wieku rosyjski poeta Ivan Krylon przetłumaczył na język rosyjski opowieści o La Fontaine i stworzył własne bajki. Chociaż były dla dorosłych, ich historie były również popularne wśród dzieci. Amerykański pisarz James Thurber napisał bajki, które satyrowały współczesne życie w swojej książce „Bajki dla naszych czasów” z 1940 roku. Brytyjski autor George Orwell w swojej satyrze politycznej „Animal Farma ”, z 1945 r.
Geneza baśni
Bajka to opowiadanie, które obejmuje magię i może obejmować istoty ludowe, takie jak wróżki, elfy i elfy. Tego typu historie miały swój początek w tradycji ustnej niemal każdej kultury na Ziemi. Jednak uznano je za gatunek literacki dopiero w XVI i XVII wieku. Pierwsze pisane baśnie dla dorosłych zostały stworzone przez autorów włoskich i francuskich, takich jak Giovan Francesco Straparola, Giambattista Basile, baronowa Aulnoy, Marie Catherine Jumel de Barneville i Charles Perrault. Historie baronowej Aulnoy i Charlesa Perraulta jako pierwsze przetłumaczono na język angielski w XVIII wieku.
Rozwój
Bajki pisano dla dzieci dopiero w połowie XVIII wieku. Angielski wydawca John Newbery zaczął umieszczać w swoich książkach takie bajki jak „Czerwony Kapturek”, „Kopciuszek”, „Diamenty i żaby” oraz „Kot w butach” w 1743 r. W 1750 r. Madame Le Prince de Beaumont opublikowała bajki i historie biblijne połączone z lekcjami geografii i historii w czasopiśmie dla dzieci „Magasin des Enfants”. W XVIII wieku publikacja baśni „Arabian Nights” pomogła w popularyzacji baśni z innych krajów. W XIX wieku pedagodzy tacy jak Robert Bloomfield, Sarah Trimmer i Marry Sherwood potępiali bajki jako niemoralne. Jednak badania niemieckich folklorystów, braci Grimm, sprawiły, że baśnie stały się akceptowalnym przedmiotem badań naukowych. W połowie XIX wieku jego kolekcje baśni były gromadzone na regałach dzięki pracom Hasn Chistian Andersen, Andrew Lang, T.C. Croker i Sir George Dasent.