Klasyczne greckie koncepcje piękna

Autor: Monica Porter
Data Utworzenia: 15 Marsz 2021
Data Aktualizacji: 1 Grudzień 2024
Anonim
TOWARY PIĘKNE IV - Witold Pruszkowski
Wideo: TOWARY PIĘKNE IV - Witold Pruszkowski

Zawartość

Klasyczny okres grecki trwał od 3000 rpne do 100 rpne. W tym okresie Grecy poszukiwali sensu życia poprzez filozofię, kwestionując i zmieniając rolę państwa i rządu poprzez demokrację i zachęcając do osobistego dążenia do szczęścia. Starożytna grecka estetyka wizualna i filozofia były uważane za podstawę myśli zachodniej.


Grecy zbudowali Partenon ze szczególną uwagą, aby osiągnąć równowagę i harmonię. (Medioimages / Photodisc / Photodisc / Getty Images)

Związek części z całością

Gdy Platon teoretyzował na temat Złotego Stosunku, twierdził, że jeśli linia dzieli coś na dwie części, jedną dużą na jedną małą, wówczas dwie części będą miały stosunek proporcjonalny do siebie lub nawet do większej całości, jeśli ta większa część będzie powiązana z całością większą w taki sam sposób, w jaki mała część była związana z większą częścią. Koncepcja ta przejawiała się w sztuce i architekturze, jak w serii rzeźb stworzonych przez Fidiasza na szczycie kolumn Partenonu

Równowaga i harmonia

Klasyczne greckie piękno łączyło elementy harmonii, rytmu i równowagi. Artyści i architekci włączyli symetrię, powtarzalność i proporcjonalne środki, aby osiągnąć te ideały. Naturalne motywy, takie jak rozety, były powszechne w architekturze, ale zawsze stosowane ze sztywną równowagą. Grecy używali również przeciwnych motywów i łączyli je w powtórki, takie jak jajka i rzutki.


Postać ludzka

Starożytna Grecja uważała ludzką postać za jedną z najwyższych form piękna. Bogowie uosabiali rzeźby, które skupiały się na postaci ludzkiej, głównie w akcji. Artyści stworzyli dzieła, które skupiały się na osobie lub bóstwie z idealnym ciałem, które pokazywało mięśnie i tworzyło równowagę - idealną równowagę między przeciwstawnymi siłami.

Osobiste piękno

Miłość Greków do postaci ludzkiej była widoczna w ich modzie i dba o ich osobiste piękno. Ubrania były skrupulatnie udrapowane i ciężkie, aby odsłonić ciało w możliwie najbardziej korzystny sposób. Draperia i odpowiednie ciężary wykazały wysoką pozycję społeczną. Skomplikowane klejnoty były noszone przez Greków jako ozdoby. Harmonia i równowaga były widoczne nawet na ubraniach, ponieważ jedno lub oba ramiona można było przyczepić za pomocą broszki i haftu ze wszystkich aldos, aby ujednolicić wygląd.