Zawartość
Psy gryzą ogony z jednego z dwóch powodów: medycznego lub behawioralnego. Medyczne przyczyny świądu obejmują pchły, problemy skórne, podrażnienie lub niedrożność gruczołów odbytu. Problem skórny może spowodować, że pies ugryzie surowe mięso, zwiększając ryzyko infekcji i czasami wymagając zastosowania antybiotyków. Problemy behawioralne mogą wynikać z nudy lub obsesyjnych tendencji. Długi, zwisający ogon to pokusa, do której łatwo sięgnąć. Niespokojne psy, które łatwo się nudzą, potrzebują stymulacji do ćwiczeń i innych czynności, aby je rozproszyć. Przed leczeniem psa ustal, dlaczego gryzie ogon.
Jak powstrzymać psa przed ugryzieniem własnego ogona
Krok 1
Dokładnie zbadaj ogon szczeniaka pod kątem oznak pcheł, gorących punktów i zaczerwienienia. Jeśli masz problem ze skórą, skontaktuj się z weterynarzem.
Krok 2
Jeśli ukąszenia są medyczne, weterynarz może przepisać miejscowy antybiotyk na ogon. Aby Twój pies zostawił ogon w spokoju i wyleczył problem, załóż bandaż taśmą lub zastosuj gorzki spray jabłkowy, aby uczynić to miejsce mniej atrakcyjnym dla psa.
Krok 3
Jeśli leczysz problem bez pomocy weterynarza, upewnij się, że żadna substancja, którą włożysz do ogona, nie jest toksyczna, ponieważ Twój pies prawdopodobnie połknie jej część. Spróbuj aloesu lub ciepłych torebek zielonej herbaty, aby ukoić skórę, lub proszku dla niemowląt, aby ją wysuszyć.
Krok 4
Jeśli nie widzisz żadnej fizycznej przyczyny ugryzienia ogona, problem dotyczy zachowania. Zapewnij kilka zabawek, które zajmą go, gdy cię z nim nie ma.
Krok 5
Kiedy gryzie, nie oferuj żadnych nagród ani smakołyków, aby zwrócić twoją uwagę. Zamiast tego zaoferuj zabawkę lub trzymaj się od niej z daleka. Miej kilka zabawek dostępnych tam, gdzie lubi przebywać.
Krok 6
Powstrzymaj go przed ugryzieniem własnego ogona, zabierając go na spacer. Uczyń to rutyną, aby czekał na tę porę dnia. Jeśli to możliwe, ćwicz go na dużym ogrodzonym terenie, gdzie można bezpiecznie biegać lub pozwól mu bawić się z innymi psami.
Krok 7
Jeśli nadal gryzie ogon, problem może wymagać pomocy specjalisty od zachowania zwierząt. W sprawie dalszych etapów leczenia należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.