Zawartość
Wapień to skała osadowa zbudowana głównie z węglanu wapnia, który jest reprezentowany przez wzór chemiczny CaCO3. Wapień stanowi około 10% wszystkich skał osadowych na planecie. Powstaje w procesach biochemicznych i nieorganicznych. Ma kilka zalet, ponieważ jest to naturalnie występujący minerał, który łatwo rozpuszcza się w wodzie. Jest dostępny w dużych ilościach, stosunkowo tani i nietoksyczny. Dodanie go do wody lub gleby ma kilka efektów i niezliczone korzyści.
Rodzaje wapienia
Ze względu na wiele form, które można wytworzyć, istnieje kilka rodzajów wapienia. Jednym z nich jest kreda, stworzona ze szkieletów małych stworzeń morskich. Kreda to porowata skała, najlepiej reprezentowana przez dobrze znane klify Dover. Innym przykładem wapienia produkowanego biochemicznie są rafy koralowe powstałe z pozostałości szkieletów bezkręgowców. Ponieważ łatwo ulegają erozji, większość systemów jaskiń znajduje się w wapieniu. Stalaktyty i stalagmity w jaskiniach są zasadniczo wykonane z nieorganicznego wapienia.
Odzyskiwanie jezior
Proces dodawania wapienia do wody w celu jego zneutralizowania nazywany jest „wapnowaniem”. Dodawany do stawów i jezior powoduje dodanie wapnia i zapobiega nadmiernemu zakwaszeniu wody. Zaletą wapienia w tej sytuacji jest przywrócenie i pomoc w utrzymaniu ekologii wody oraz umożliwienie życia wodnego. Jest to również niedroga metoda spowolnienia zakwaszenia. Naukowcy wykorzystali wapnowanie, aby odzyskać martwe jeziora i strumienie po niszczących atakach kwaśnych deszczy. Chociaż wapnowanie nie jest trwałym rozwiązaniem problemu wysokiego pH, pomaga zapobiegać uszkodzeniom powodowanym przez kwaśne deszcze. Wapień pomógł odnowić jeziora, w których życie wygasło już w wyniku zakwaszenia.
Wpływ na organizmy wodne
Innym skutkiem i zaletami wapienia jest to, że zmniejsza on toksyczne działanie metali toksycznych, takich jak ołów, kadm, cynk i nikiel, które zagrażają zdrowiu ludzi i ryb. Wapnowanie może pomóc w przeżywalności organizmów wodnych, nie tylko neutralizując bardzo kwaśną wodę, ale także zmniejszając ilość rozpuszczonych w niej metali. Raki i małże wykorzystują wapń dostarczany przez skały do tworzenia muszli, które je chronią. Wapń z wapienia jest również niezbędny do tworzenia łusek u dorosłych ryb, a także do rozwoju kości.
Ochrona gleb
Dodanie wapna do kwaśnych gleb ma działanie ochronne, ponieważ pomaga chronić glebę przed nagłymi zmianami pH. Wapień jest rozrzucany na trawnikach i dodawany do pastwisk, plantacji i ogrodów w celu zapewnienia odżywczego wapnia przy jednoczesnym zmniejszeniu kwasowości gleby.
Efekty krótkoterminowe
Dodanie wapienia do wody może spowodować zmętnienie i zmniejszyć klarowność wody. Efekt ten jest wynikiem zawieszonych w wodzie cząstek wapienia. Innym krótkotrwałym efektem jest to, że wraz z uwolnieniem fosforu z błota na dnie jeziora nastąpi wzrost roślinności w jeziorze lub stawie.