Zawartość
Miód to naturalny pokarm o wyjątkowych właściwościach. Jest używany od tysiącleci jako składnik żywności, napojów i leków. Gotowanie miodu zmienia niektóre jego właściwości fizyczne i chemiczne.
Traci się trochę smaku
Smaki miodu są delikatne i łatwo tracą smak podczas gotowania. Ogólna zasada brzmi: „Jeśli jest za gorąco na twoją dłoń, jest za gorąco na miód”. Miód ma różne smaki w zależności od rośliny, z której pochodzi. Na przykład miód z kwiatów pomarańczy będzie smakował inaczej niż miód z koniczyny. Podczas przygotowywania produktów miodowych, takich jak mulso, napój alkoholowy na bazie miodu, nie zaleca się gotowania miodu. Gotowanie jest również niepotrzebne, ponieważ miód ma swoje własne właściwości przeciwbakteryjne.
Niektóre enzymy są zabijane
Cały miód zawiera naturalne enzymy i bakterie. Te mikroby zapobiegają psuciu się miodu. Miód to jedyne jedzenie, które nigdy się nie psuje. Gdy miód jest gotowany, zawarte w nim enzymy i bakterie są zabijane, przez co miód jest podatny na zepsucie.
Miód stanie się grubszy
Po ugotowaniu substancji o konsystencji syropu, takiej jak miód, część zawartej w niej wody wyparuje, pozostawiając resztę miodu gęstszą niż wcześniej. Gotowany miód, któremu pozwolono ostygnąć, będzie wyglądał bardziej jak cukierek niż syrop. Jednak miód jest higroskopijny, to znaczy przyciąga wodę; dlatego pozostawiony otwarty miód odzyska wilgoć.
Kryształy się rozpuszczą
Często stara szklanka miodu rozpadnie się na twardą, białą substancję i pozostanie trochę płynu. Dzieje się tak, gdy cukry w miodzie tworzą kryształy (biała, twarda część). To normalne - nadal można używać miodu. Jeśli szklanka miodu zostanie umieszczona w łaźni wodnej (nie do końca zanurzona), kryształki cukru w końcu się rozpuszczą, a miód ponownie stanie się płynny.