Zawartość
Amortyzacja to sposób na alokację kosztu środka trwałego przez okres użytkowania tego składnika aktywów. Wśród metod amortyzacji dostępnych dla rachunkowości wszystkie osiągają ten sam wynik - w pełni zamortyzowany składnik aktywów. Droga przebyta dla tego wyniku różni się w zależności od metody. Urzędnik musi zdecydować, który oferuje biznes z najbardziej korzystnymi korzyściami podatkowymi lub taki, który najlepiej spełnia cele finansowe.
Amortyzacja liniowa
Metoda liniowa jest popularna w księgowości ze względu na jej względną prostotę. Wartość gotówkowa, którą składnik aktywów można sprzedać pod koniec okresu użytkowania, jest powszechnie nazywana wartością rezydualną. Ta kwota jest odejmowana od pierwotnego kosztu. Różnica między kosztem a wartością rezydualną jest podstawą podlegającą amortyzacji. Używając metody liniowej, urzędnik po prostu dzieli tę podlegającą amortyzacji podstawę przez oczekiwany okres użytkowania składnika aktywów. Daje to roczną stopę, która zostanie zadeklarowana do amortyzacji. Obliczenia należy wykonać tylko raz. Ta sama kwota jest używana za każdy rok, w którym amortyzacja jest deklarowana, dopóki cała baza nie zostanie w pełni zamortyzowana. Jest to najczęstsza metoda stosowana w rachunkowości.
Metoda podwójnego spadku
Powszechnie stosowana przyspieszona metoda amortyzacji, taka jak metoda podwójnego obniżenia, pozwala firmie żądać więcej kosztów amortyzacji w początkowym okresie użytkowania składnika aktywów. To znaczy, gdy zasób jest bardziej wydajny. W późniejszych latach koszty napraw i konserwacji rekompensują obniżoną amortyzację. Szacowany całkowity czas życia jest określony i każdego roku jest wyrażony w procentach. Na przykład składnik aktywów o przewidywanym okresie pięciu lat traci 20% swojego okresu użytkowania każdego roku. Metoda podwójnego spadku idzie o krok dalej i podwaja tę liczbę. W tym przykładzie początkowy koszt zostałby pomnożony przez 40% zamiast 20%. Jeśli początkowy koszt wynosi 100 000,00 USD, oznacza to, że amortyzacja pierwszego roku wyniesie 40% ze 100 000,00 USD (40 000 USD). Wartość księgowa na początku drugiego roku wynosiłaby zatem 60 000,00 R $ (koszt 100 000,00 R - amortyzacja 40 000 R $). Ta wartość księgowa zostałaby ponownie pomnożona przez 40%, aby uzyskać amortyzację w wysokości 24,000 R $ w drugim roku (60 000,00 $ x 40%). Ta metoda będzie kontynuowana do momentu amortyzacji wartości księgowej do poziomu wartości wykupu. Zwykle oznacza to zmniejszenie odliczeń w ostatnim roku. Aktywa nie mogą być amortyzowane poniżej jego wartości rezydualnej.
Metoda sumy lat
Inną metodą przyspieszonej amortyzacji stosowaną przez księgowych jest metoda sumy lat. Oczekiwana długość życia jest określana ponownie. Jeśli aktywa mają cztery lata, cyfry do czterech są sumowane, tworząc mianownik. W tym przypadku jest to 10 (4 + 3 + 2 + 1). Pozostałe lata oczekiwanego życia są używane jako licznik. Początkowo ten składnik aktywów ma cztery pozostałe lata życia. Zatem ułamek amortyzacji wynosiłby 4/10 w pierwszym roku, 3/10 w drugim roku, 2/10 w trzecim roku i 1/10 w ostatnim roku. Ta część jest co roku mnożona przez podstawę podlegającą amortyzacji (wartość rezydualna pomniejszona o koszt) w celu określenia amortyzacji w tym roku. Ponownie, wczesne lata przyniosą największą amortyzację.