Zawartość
- Wprowadzenie
- Leonardo da Vinci (1452-1519)
- Van Gogh (1853-1890)
- Michał Anioł (1475-1564)
- Pablo Picasso (1881-1973)
- Salvador Dalí (1904-1989)
- Claude Monet (1840-1926)
- Diego Velázquez (1599-1660)
- Caravaggio (1571-1610)
- Matisse (1869-1954)
- Kandinsky (1866-1944)
Wprowadzenie
Wśród tysięcy wspaniałych artystów, których praca została utrwalona w historii sztuki, są tacy, którzy byli po prostu geniuszami. Mężczyźni wyprzedzający swój czas są często źle rozumiani przez całe życie. Jednak jego prace mają ciekawą moc, by stać się uniwersalnym. Pod tym względem obraz wyróżnia się w przypadku wielu artystów, którzy zmienili bieg historii sztuki poprzez inaugurację nowych ruchów, szkół i sposobów myślenia. Poznaj dziesięciu najjaśniejszych malarzy wszech czasów.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Dzięki ogromnej różnorodności talentów, od sztuki po naukę, Leonardo da Vinci został wyróżniony kluczową historią sztuki. Wciąż bardzo młody, Da Vinci rozpoczął pracę jako niezależny artysta we Florencji, gdzie pokazał już innowacje, które zdefiniowałyby jego malarstwo, jako twórczą organizację przestrzeni w harmonijnych i pozornie prostych kompozycjach. Jest jednym z najbardziej podziwianych dzieł świata, takich jak „Ostatnia Wieczerza”, który dobrze przedstawia osobowość każdego apostoła z gestów oraz „Mona Lisa” z jego tajemniczym i pogodnym uśmiechem, który oczarował świat od wieków.
Van Gogh (1853-1890)
Holender Vincent Van Gogh ma karierę tragiczną i inspirującą. Jako dorosły zaczyna malować rysunki naturalistyczne i bukoliczne. W 1886 r. Przeniósł się do Paryża, gdzie studiował teorię kolorów i efekty świetlne. Wtedy styl jego malarstwa towarzyszy jego zmianom psychicznym. W 1888 r. Odciął sobie ucho. Po dobrowolnym oddaniu się szpitalowi psychiatrycznemu powraca w szalonym stylu malarstwa zapisanym w „Polu pszenicy z krukami”. W 1890 roku, w stanie głębokiej depresji, strzela sobie w pierś i umiera kilka dni później.
Michał Anioł (1475-1564)
Michelangelo Buonarroti był jednym z tych talentów sztuki, których nikt nie potrafi wyjaśnić. Z rozmachem był rzeźbiarzem, malarzem, architektem, a nawet poetą. Jako malarz Michał Anioł jest człowiekiem stojącym za jednym z najbardziej znanych na świecie dzieł sakralnych: monumentalnym sufitem Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie. Sam Michał Anioł wykonał dziewięć obrazów o łącznej powierzchni 800 m2, które składają się z trzech momentów: „Stworzenie ziemi przez Boga”, „Stworzenie ludzkości i jej upadek” oraz „Ludzkość”. Ekscytujący portret Boga wyciągający palec, by dotknąć Adama, jest jednym z najbardziej ikonicznych obrazów, jakie kiedykolwiek widział.
Pablo Picasso (1881-1973)
Jeden z największych geniuszy XX wieku, Pablo Picasso był właścicielem nieograniczonej kreatywności. Jako młody człowiek, kiedy zaczął studiować malarstwo w Hiszpanii, Picasso już malował obrazy z pełnym opanowaniem kompozycji, koloru i techniki. Jego malarstwo przechodziło przez różne fazy: fazę niebieską (utwory melancholijne), fazę różową (użycie ciepłych kolorów), fazę prymitywną (inspirowaną rzeźbą przedromańską), kubizm analityczny i kubizm syntetyczny. Był jednym z twórców stylu kubistycznego, który przedstawia trójwymiarowe formy w dwuwymiarowych płaszczyznach. Jego wielkim arcydziełem była „Guernica”, manifest przeciwko horrorowi i brutalności wojny.
Salvador Dalí (1904-1989)
Hiszpański malarz Salvador Dalí, dzięki głównie manii i ekscentryczności, został wyniesiony do wielkiej ikony sztuki XX wieku. Po przeprowadzce do Paryża Dalí przyłączył się do ruchu surrealistycznego, który szukał inspiracji w ludzkiej podświadomości. Jego obrazy przedstawiają świat snów, w którym przedmioty są obdarzone znaczeniem, często nielogicznym pośród niegościnnych krajobrazów, jak pokazuje jedno z jego arcydzieł „Trwałość pamięci”, w którym stopione zegary są upuszczane na pustynię.
Claude Monet (1840-1926)
Legenda głosi, że jako dziecko Claude Monet spędzał dużo czasu tylko obserwując szybkie zmiany światła nad morzem. Jako dorosły zaczął malować i dołączył do kilku artystów, aby promować niezależną wystawę malarstwa w 1874 roku. Wystawa była krytykowana przez gazety tamtych czasów, które ironicznie opisywały ją jako „Pokaz impresjonistów”. Następnie artyści zawarli termin, aby stworzyć jeden z głównych ruchów w historii sztuki. Monet był dobrze znany ze swojego stylu, wykorzystując darmowe uderzenia i gesty, aby przekazać swoje wrażenie krajobrazu.
Diego Velázquez (1599-1660)
Dzięki stylowi, który nadużywał cnotliwych pociągnięć pędzla, szybko i swobodnie, Diego Velázquez zdołał stworzyć portrety, które były realistyczne i przenikliwe psychicznie. Wkrótce namalował „Sprzedawcę wody w Sewilli”, odnowiony realizm, z upodobaniem do codziennych scen, portretem skromnych ludzi i uznaniem godności człowieka. Jego wielkim dziełem jest „Rodzina Filipa IV”, znana również jako „Dziewczyny”. Planowanie i perspektywa ekranu ujawniają zakres domeny, którą malarz miał w odniesieniu do matematyki, geometrii i instrumentów optycznych.
Caravaggio (1571-1610)
Rewolucyjny malarz, Caravaggio, dzięki uderzającym kontrastom między światłem a cieniem tworzył symboliczną i bardzo dramatyczną sztukę sakralną. W przeciwieństwie do wielu malarzy z XVII wieku Caravaggio nie miał formalnego wykształcenia. Jego talent był typowy dla geniusza. Może z tego powodu narysował prosto na płótnie i zamalował, bez większego planowania i przeciągów. Przedstawiając ponure sceny z Biblii, jak w „Dekapitacji św. Jana Chrzciciela”, Caravaggio był artystą kontrowersyjnym. Niektóre z jego dzieł zostały uznane przez Kościół za bluźniercze. Mimo to jego spuścizna przyniosła intensywny realizm sztuce sakralnej.
Matisse (1869-1954)
Dzięki pracom wykorzystującym odcienie naturalnego światła, skupionym na dynamice między postaciami i żywymi tkaninami, Henri Matisse jest do dziś czczony dzięki zastosowaniu kolorów w swoich obrazach. Miłośnik sztuki impresjonistów, Matisse przeprowadził kilka eksperymentów z różnymi technikami jasności. Potem pojawiło się jego upodobanie do pospiesznych cech, które sugerują więcej tego, co definiują, jak w arcydziele „Taniec”, uważanym za przełom w karierze malarza „Blue Nude IV” i „Bathers on the River”, niektóre z nich jego najsłynniejsze dzieła.
Kandinsky (1866-1944)
Ojciec malarstwa abstrakcyjnego, Kandinsky miał obsesję na punkcie znalezienia czystego koloru. Rezultatem tych poszukiwań była prawdziwa rewolucja w sztuce: abstrakcjonizm. Ich energetyczne formy i bloki o żywych kolorach wywołują emocjonalną reakcję podobną do muzyki klasycznej. Ta mieszanka zmysłów, widzenia i słuchania, malowania i muzyki, była jednym z największych zainteresowań artysty przy komponowaniu jego ogromnej pracy. Dziedzictwo, które Kandinsky pozostawił historii sztuki, poza technikami malarskimi, polega na przekonaniu, że sztuka może zachwycać nawet bez wyraźnego odniesienia opisowego. Jak muzyka.