Zawartość
- Wprowadzenie
- Zły chłopak
- Alchemik
- Iracema
- Pośmiertne wspomnienia Brás Cubas
- Dom Casmurro
- Gabriela, Goździk i Cynamon
- Rządy Narizinho
- Moreninha
- Pani
- Kapitanowie Piasku
Wprowadzenie
Co sprawia, że książka jest dobrze akceptowana przez opinię publiczną? Z pewnością atrakcyjna fabuła, dobre postacie i tekst, który trzyma czytelnika. Ponadto dobrze reklamowana reklama w gazetach i czasopismach również zwiększa sprzedaż. Jeśli historia jest dostosowana do filmów lub telewizji, książka będzie na liście bestsellerów od tygodni. Te, które są przyjmowane przez szkoły w ramach zajęć pozaklasowych, stają się bardzo czytelnymi tytułami, jak klasyka literatury brazylijskiej. Ta praca przeszła już przez pokolenia i nadal jest obowiązkowa.
Zły chłopak
Pisarz, dziennikarz i ilustrator Ziraldo jest bardzo drogi dzieciom i jednemu z najważniejszych autorów dziecięcych, z serią książek wydanych i nagrodzonych. Ich historie są zabawne i bawią się wyobraźnią. Najbardziej udaną kreacją jest „O Menino Maluquinho”, z ponad 100 edycjami i 3 milionami sprzedanych egzemplarzy. Opowieść o nieznośnym chłopcu, który jest bardzo kochany i staje się szczęśliwym dorosłym filmem, materiałem szkolnym, specjalnym do telewizji, gier i nowych książek. Trzeba zobaczyć!
Alchemik
Paulo Coelho jest najczęściej czytanym brazylijskim autorem za granicą. „The Alchemist”, wydany w 1988 roku, jest jego największym sukcesem i wszedł do Księgi Guinnessa, ponieważ jest to najbardziej przetłumaczona książka w 69 językach. Praca opowiada historię młodego pasterza i jego długiej podróży z Hiszpanii do Egiptu w poszukiwaniu zaginionego skarbu, ogłoszonego mu przez sen. Kurs kończy się poszukiwaniem odpowiedzi na egzystencjalne tajemnice. Książka zachęca do rezygnacji ze snów i identyfikowania znaków, które pojawiają się przez całe życie.
Iracema
„Iracema”, „dziewica warg miodowych”, jest historyczno-indyjską powieścią brazylijskiego pisarza José de Alencar, opublikowaną w 1865 roku. Książka dotyczy miłości między Indianinem a portugalskim kolonizatorem Martimem, która symbolizuje pochodzenie Ceará , miejsce urodzenia autora. Z tego związku ras rodzi się Moacir, który reprezentuje pierwszą Cearę. Historia rozgrywa się na początku XVII wieku i charakteryzuje fazę nacjonalistyczną José de Alencar, który wydał jeszcze dwie indyjskie powieści: „O Guarani” i „Ubirajara”.
Pośmiertne wspomnienia Brás Cubas
Innym klasykiem literatury brazylijskiej jest „Memórias Póstumas de Bras Cubas”, napisany przez najbardziej poświęconego brazylijskiego autora wszech czasów: Machado de Assisa. Historia została opublikowana w rozdziałach, przez 10 miesięcy w 1880 roku, w magazynie. W następnym roku Machado przekształcił dzieło w książkę, opowiedzianą w pierwszej osobie przez postać Brása Cubasa, człowieka, który już umarł, ale pisze swoje pośmiertne wspomnienia z grobu. Autor wykorzystuje zwolnienie martwego charakteru do krytyki społeczeństwa XIX wieku.
Dom Casmurro
Kolejną książką Machado de Assisa, która nadal przyciąga niezliczonych czytelników, jest „Dom Casmurro”. Pierwsza edycja została uruchomiona w 1899 roku, ale jej opowiadanie jest tak podżegające, że do dziś dyskutowana jest wielka zagadka: Capitu zdradził czy nie Bentinho? Para ma syna, który wygląda bardziej jak Escobar, najlepszy przyjaciel Bentinho, niż jego własny ojciec. W pracy nie jest jasne, czy wszystko jest wyobraźnią osobistości, czy Capitu naprawdę popełnił cudzołóstwo, ponieważ autor utrzymuje to przesłuchanie do końca.
Gabriela, Goździk i Cynamon
Jorge Amado jest jednym z najbardziej poczytnych modernistycznych pisarzy, z kilkoma pracami dostosowanymi do kina i telewizji. Jedną z jego najbardziej znanych książek jest „Gabriela, Cravo e Canela”, opublikowana w 1958 r. Historia sięga lat 20. XX wieku i pokazuje hipokryzję współczesnego społeczeństwa i polityczne kłótnie pułkowników kakao. Postać Nacib zostaje oczarowana przez Gabrielę, retirante, która przybywa do Ilhéus. Ale przyciąga również uwagę wpływowych władców miasta. Zdrada, machismo, ucisk kobiet, zakazane miłości i nietolerancja to aspekty poruszone w narracji.
Rządy Narizinho
Monteiro Lobato stworzył w swoich pracach świat, w którym dzieci mogą podróżować w wyobraźni. Podczas wakacji na terenie babci (Sítio do Picapau Amarelo), Narizinho i Pedrinho przeżywają wiele przygód, w tym Emilię, gadającą lalkę, Cuca, Saci i inne postacie związane z kulturą brazylijską, zmieszane z księżniczkami takimi jak Kopciuszek i Branca de Śnieg. Historie są tak interesujące, że zostały przekształcone w serial telewizyjny. Jedną z najbardziej poczytnych książek była „Reinações de Narizinho” (1931), dziewczyna z zadartym nosem i wnuczką Dony Benty.
Moreninha
Joaquim Manuel de Macedo napisał powieść „The Moreninha” w 1844 roku, a reperkusja była tak wielka, że spowodowała, że opuścił karierę medyczną. Książka jest częścią brazylijskiego romantyzmu i opowiada historię wizyty czterech studentów medycyny w domu babci jednego z nich (Felipe) na wyspie Paquetá. Chłopak obstawia z jednym ze swoich przyjaciół (Augusto), że jeśli któryś z nich zakochał się podczas swojego pobytu w Paquetá, napisałby książkę opowiadającą historię. A tylko Karolina, twoja siostra, rozbudzi pasję kolegi.
Pani
José de Alencar napisał miejską powieść „Senhora”, opublikowaną po raz pierwszy w 1875 roku. Jest to jedna z najbardziej poczytnych książek w literaturze brazylijskiej, a także została dostosowana do telewizji. Jest to historia Aurelii, która po tym, jak została odrzucona za to, że jest biedna, otrzymuje dziedzictwo i przeprowadza transakcję handlową, aby „kupić” dokładnie człowieka, który ją odrzucił. Książka pokazuje zwyczaje Trybunału podczas Drugiego Królestwa w Rio de Janeiro i krytykuje społeczeństwo kierowane przez pieniądze.
Kapitanowie Piasku
Pisarz Bahian Jorge Amado ma ogromny sukces, co czyni go drugim najlepiej sprzedającym się brazylijskim autorem wszechczasów, za Paulo Paulo Coelho. W 1937 roku opublikował „Captains of Sand”, swoją szóstą książkę i jedną z najczęściej czytanych. Historia rozgrywa się w Salvador w latach 30-tych i przedstawia ciężkie życie grupy porzuconych dzieci znanych jako „Kapitanowie Piasku”, którzy przeżyli kradzież i oszustwo. Jorge Amado pokazuje rzeczywistość tej zmarginalizowanej populacji, tworząc społeczną i polityczną krytykę.