Jak rozpoznać, czy substancja jest elektrolitem

Wideo: #37 chemia- ELEKTROLITY I NIEELEKTROLITY, ODCZYNY, WSKAŹNIKI

Zawartość

Instrukcje
Czego potrzebujesz

Elektrolity to związki jonowe, które przewodzą elektryczność, zawierając naładowane cząstki lub jony, zwane kationami (jony dodatnie) i aniony (jony ujemne). Możliwe jest określenie, czy substancja jest elektrolitem określającym, czy ma ona jony. Ci, którzy nie mają, nazywani są nieelektrolitami lub związkami kowalencyjnymi i nie mogą przewodzić elektryczności.

Instrukcje

Eksperymentuj, aby dowiedzieć się, czy substancja jest elektrolitem, czy nie (Brand X Pictures / Stockbyte / Getty Images)

Zbierz różne substancje, takie jak sól, cukier, amoniak, alkohol lub kwasy i zasady i umieść je w różnych pojemnikach, aby określić, czy są one jonowe czy kowalencyjne. Oznacz je nazwami chemicznymi i wzorami. Na przykład oznacz sól kuchenną jako chlorek sodu (NaCl) i cukier do gotowania jako sacharozę (C12H22O11).
Dowiedz się, czy są wykonane z metali lub ametali. Jeśli mieszanina składa się z metalu lub metalu i ametalu, to jest elektrolitem i jest jonowa. Jeśli składa się z dwóch lub więcej ametali, to jest nieelektrolitem i jest kowalencyjny.
Zobacz układ okresowy. Elementy znajdujące się po lewej stronie tabeli to metale, z wyjątkiem wodoru. Ci po prawej stronie to ametale. Na przykład sól składa się z sodu (metalu) i chlorku (ametalu), podczas gdy cukier składa się z węgla, wodoru i tlenu, z których wszystkie są ametalami. Powtórz ten proces z resztą substancji i sprawdź, czy są one jonowe lub kowalencyjne.
Podłącz dwa przewody miedziane do żarówki. Dodaj dejonizowaną lub czystą wodę do słoika na pół. Włóż elektrody do wody i obserwuj wszelkie zmiany w lampie. Nic nie powinno się wydarzyć, ale jeśli lampka zapali się, będzie wolna, co wskazuje na obecność jonów H + i OH- wytwarzanych podczas pękania cząsteczek wody. Woda nie zawiera soli, co czyni ją słabym przewodnikiem elektryczności, ponieważ praktycznie nie ma jonów do przenoszenia ładunków. Na przewodnictwo wody wpływa obecność rozpuszczonych soli zawierających jony.
Dodaj sól kuchenną, związek jonowy, do garnka z wodą. Mieszać roztwór za pomocą szklanego pręta mieszającego w celu rozpuszczenia soli.
Podłącz dwie elektrody miedziane do żarówki i włóż je do roztworu. Obserwuj, kiedy lampa jest włączona, pokazując, że sól jest elektrolitem. Kontynuuj eksperymentowanie z innymi związkami jonowymi.
Dodaj cukier do gotowania do garnka z wodą i mieszaj patyczkiem, aż utworzy się przejrzysty roztwór. Umieść elektrody w pojemniku z wodą i obserwuj wszelkie zmiany w lampie. Nie świeci, pokazując, że cukier nie jest elektrolitem. Kontynuuj eksperymentowanie z innymi związkami kowalencyjnymi.
Wlać sól do 1/4 pojemności tygla. Podłącz dyszę Bunsena do źródła gazu i włącz ją. Podgrzej sól, aż się rozpuści.
Wyłącz ogień i umieść tygiel na blacie. Szybko włóż elektrody miedziane do stopionej soli. Obserwuj lampę, gdy jest zapalona. W stanie stopionym jony w związkach jonowych poruszają się swobodnie podczas transportu elektronów, a także roztwór słonej wody. Kontynuuj eksperyment z innymi związkami jonowymi.
Wlać cukier do innego tygla i stopić go w podobny sposób z solą. Zwilż elektrody miedziane przymocowane do żarówki elektrycznej w stopionym cukrze. Obserwuj wszelkie zmiany w lampie. Nie świeci się. Kontynuuj eksperyment z innymi związkami kowalencyjnymi.