Zawartość
- Dieta o niskiej zawartości fosforu
- Racje bogate w fosfor z umiarem
- Użyj węglowodanów, aby uzupełnić dietę
Nerki odgrywają ważną rolę w zdrowiu psów, oczyszczając i filtrując krew oraz zapewniając eliminację odpadów z organizmu. W przypadku niewydolności nerek procesy te są opóźnione i występują problemy zdrowotne. Jeśli u psa zdiagnozowano niewydolność nerek, karmienie go odpowiednią ilością fosforu może mieć kluczowe znaczenie dla utrzymania jego zdrowia.
Pies z chorobą nerek powinien otrzymywać zrównoważoną dietę (George Doyle i Ciaran Griffin / Stockbyte / Getty Images)
Dieta o niskiej zawartości fosforu
Karmienie psa przewlekłą niewydolnością nerek na diecie niskobiałkowej jest często pierwszym krokiem w poprawie jego zdrowia: dieta o niskiej zawartości fosforu może być korzystniejsza w przedłużaniu jego przeżycia. Gdy nerki zawodzą, fosforany gromadzą się we krwi, co prowadzi do wysokiego poziomu fosforu i przyczynia się do pogorszenia stanu zdrowia. Zalecane wytyczne dotyczące poziomów fosforu wynoszą do 60 miligramów na funt wagi dla psów we wczesnych stadiach niewydolności nerek i do 20 miligramów na kilogram dla osób w zaawansowanym stadium.
Racje bogate w fosfor z umiarem
Wiele produktów bogatych w fosfor jest korzystnych dla ogólnego żywienia psa, więc nie należy ich całkowicie eliminować. Mogą być dostarczone do psa z umiarem poprzez odniesienie do wytycznych wymienionych w sekcji 1 dla odpowiedniej kwoty. Pokarmy bogate w fosfor obejmują kości, produkty mleczne, mięso organiczne, ryby kostne i żółtka jaj.
Użyj węglowodanów, aby uzupełnić dietę
Ponieważ wiele produktów spożywczych o wysokim poziomie fosforu jest charakterystycznych dla typowej psiej diety, innym pokarmom należy zapewnić psy z niewydolnością nerek, aby zapewnić im potrzebną energię. Z tego powodu około połowa diety psa cierpiącego na niewydolność nerek powinna składać się z węglowodanów, które wytwarzają kalorie, których potrzebuje pies, bez zwiększania poziomu fosforu. Zastanów się nad owocami, warzywami, ziarnami, makaronem i miodem, zawsze pamiętając o sprawdzeniu poziomu fosforu we wszystkich odmianach tych pokarmów.