Zawartość
- Wprowadzenie
- Ruy Barbosa
- Florestan Fernandes
- Paulo Freire
- Darcy Ribeiro
- Celso Furtado
- Caio Prado Junior
- Matka Cristina
- Otto Maria Carpeaux
- Gilberto Freyre
- Sérgio Buarque de Holanda
Wprowadzenie
Wielcy brazylijscy myśliciele, oprócz bycia uznawani za mężczyzn i kobiety swoich czasów, wprowadzili w życie wszystkie akademickie teoretyzacje. I tak weszli do historii. Stało się to z Paulo Freire i jego rewolucyjną metodą czytania i pisania. A także z Darcy Ribeiro i pracami, takimi jak Park Narodowy Xingu, a nawet budowa Uniwersytetu w Brasilii. W genialnych umysłach Brazylii działania i praktyka zawsze przebiegały razem.
Ruy Barbosa
Sędzia, dyplomata, pisarz, filolog, mówca i tłumacz dzieł literackich. Umiejętności myśliciela Ruy Barbosa (1849-1923) jest wiele. Jeden z najznakomitszych brazylijskich intelektualistów, pomagał w organizacji republiki brazylijskiej. Był jednym z głównych obrońców sprawy zniesienia kary śmierci i gwarancji indywidualnych praw obywateli. Ruy Barbosa miał wielką karierę polityczną jako zastępca, senator i premier Skarbu Państwa po proklamacji Republiki (1889). Jego nazwisko stało się znane na całym świecie po Konferencji Pokojowej w Hadze w Holandii w 1907 roku. Broniąc zasady równości między krajami, Ruy Barbosa został nazwany „orłem Hagi”.
Florestan Fernandes
Florestan Fernandes (1920-1995), jeden z najważniejszych socjologów, jakim dysponowała Brazylia, Florestan Fernandes (1920-1995) wysunął teorię na różne tematy, od dylematów słabo rozwiniętego społeczeństwa w systemie kapitalistycznym. Broniąc ruchów społecznych jako podstawowego warunku demokratycznego środowiska, socjolog był prześladowany przez dyktaturę wojskową i został zmuszony do opuszczenia kraju w 1969 r. W tym czasie wykładał na uniwersytetach w Columbia i Yale w Stanach Zjednoczonych oraz na Uniwersytecie w Toronto, Kanada. Jednym z najważniejszych wkładów Florestana było ponowne odkrycie krajowych badań socjologicznych poprzez krytyczny i analityczny sposób myślenia, który nie istniał do tego czasu.
Paulo Freire
W liście wielkich nazwisk myślicieli narodowych nie mogło zabraknąć nazwiska filozofa i pedagoga Paulo Freire'a (1921-1997). Właściciel ogromnej pracy, Freire wpłynął na krytyczne myślenie na całym świecie dzięki swojej metodzie pracy. Ta technika pedagogiczna, znana jako metoda Paulo Freire, przyczyniła się do edukacji milionów dzieci i dorosłych na całym świecie. Zdaniem Freire'a konieczne jest ukształtowanie obywateli zdolnych do myślenia dla siebie, a nie tylko studentów, którzy zdobią frazy i formuły. Freire był najbardziej uhonorowanym Brazylijczykiem przez zagraniczne instytucje, z 41 tytułami „Doctor Honoris Causa” z uniwersytetów takich jak Harvard i Oxford.
Darcy Ribeiro
Antropolog górniczy Darcy Ribeiro (1921-1997) był wielkim obrońcą rdzennej sprawy. Przed zorganizowaniem swojego pierwszego podyplomowego kursu antropologii w 1955 r. Opracował badania z Unesco i Międzynarodową Organizacją Pracy. Darcy Ribeiro stworzył Park Xingu, założył Museu do Índio i był jednym z twórców Uniwersytetu w Brasilii w 1961 roku. Po prześladowaniu przez dyktaturę wojskową działał jako profesor na kilku uniwersytetach w Ameryce Południowej. Jego najbardziej wpływową książką jest „O Povo Brasileiro” (The Brazilian People), studium, które ukazuje powstanie Brazylii w świetle pięciu głównych grup etnicznych: Sertanejo, Creole, Caboclo, Caipira i Southern.
Celso Furtado
Brazylijski ekonomista Celso Furtado (1920-2004) uważany jest za jednego z najbardziej błyskotliwych intelektualistów XX w. Teoretycznie o rozwiniętych i słabo rozwiniętych państwach Furtado odważył się odejść od dominującej teorii wszechobecnej roli państwa w gospodarce. Urodzony w Paraíba, ukończył doktorat z ekonomii na Uniwersytecie Sorbona we Francji. Następnie przeniósł się do Chile, gdzie był członkiem ECLAC (Komisji Gospodarczej dla Ameryki Łacińskiej), organu ONZ utworzonego w celu wspierania współpracy gospodarczej. W swojej najsłynniejszej pracy „Formacja gospodarcza Brazylii” Furtado szukał elementów w Historii ekonomii Brazylii, aby znaleźć źródła problemów, których doświadcza ten kraj.
Caio Prado Junior
Caio Prado Júnior (1907-1990) był pierwszym historykiem, który wykorzystał idee Karola Marksa w badaniach nad historią kolonialnej Brazylii. Paulista był intelektualistą o wielkim udziale politycznym. Dopóki, rozczarowany formami rządów w tak zwanej Nowej Republice (1946-64), historyk podchodzi do marksizmu, wykorzystując go jako narzędzie badań intelektualnych. Jego arcydziełem jest książka „Formation of Contemporary Brazil - Colony”, w której analizuje wiedzę historyczną z perspektywy czasu, a stanowisko to nie było wśród brazylijskich historyków tamtych czasów. Dlatego prace zostały opracowane jako kompletny obraz Brazylii Colônia.
Matka Cristina
Matka Cristina (1916-1997) była brazylijską myślicielką, która odważyła się powiązać psychologię i religię, by stawić czoła nadużyciom popełnianym przez mężczyzn. Studiowała filozofię, pedagogikę i psychologię, a także integrację Zgromadzenia Matki Bożej - Cannegas de Sto. Augustine. Dla niej Kościół powinien całkowicie zwrócić się do przyczyn społecznych i przyjąć rewolucyjną propozycję w społeczeństwie. Zaangażowana politycznie, pomagała organizować Młodzież Katolickiego Uniwersytetu (JUC) i służyła w Krajowym Związku Studentów (UNE) w latach 60. Prowadziła pionierskie studia w psychodramie i terapii grupowej. W latach 70. założył Instytut Sedes Sapientiae, instytucję otwartą na dyskusje społeczne.
Otto Maria Carpeaux
Austriacki naturalizowany Brazylijczyk, krytyk literacki Otto Maria Carpeaux (1900-1978) przybył do Brazylii z żoną w 1939 r., Na krótko przed wybuchem II wojny światowej. Pisząc dla gazety „Rio de Janeiro” Correio da Manhã, Carpeaux udowodnił, że ma talent i erudycję do nawiązywania relacji z autorami mało znanymi brazylijskiej publiczności. Był to początek płodnej kariery krytyka literackiego. Jako rabalhaca jako dyrektor Biblioteki Fundacji Getúlio Vargas opublikował swoje najważniejsze dzieło. W „Historii literatury zachodniej”, przetłumaczonej na całym świecie, Carpeaux analizuje w innowacyjny sposób pracę ponad ośmiu tysięcy pisarzy.
Gilberto Freyre
The Pernambuco Gilberto Freyre (1900-1987) jest częścią galerii wielkich socjologów świata. Jego arcydziełem jest „Casa Grande e Senzala”, książka wydana w 1933 roku, która rzuciła wyzwanie większości pomysłów obowiązujących w brazylijskiej klasie intelektualnej. Wbrew rasistowskim doktrynom wybielania Freyre pokazał, że klimatyczny lub rasowy determinizm nie ma nic wspólnego z rozwojem kraju, a wiele jego badań zostało przeprowadzonych za pomocą ustnych raportów i osobistych dokumentów autora, metod niezwykłych w brazylijskiej historiografii. Freyre otrzymał tytuł „Sir”, honor rozdawany przez brytyjską koronę bezpośrednio z rąk królowej Elżbiety II.
Sérgio Buarque de Holanda
Ojciec piosenkarza Chico Buarque, Sérgio Buarque de Holanda (1902-1982) był jednym z najwybitniejszych historyków Brazylii. Jako dziennikarz i intelektualista aktywnie uczestniczył w ruchu modernistycznym w 1922 r. I zaczął pracować w kilku gazetach w kraju, aw 1936 r. Sérgio Buarque opublikował swoje najsłynniejsze dzieło: Korzenie Brazylii. To tchnienie odnosi się do głównych cech historii Brazylii opartej na procesie formowania się naszego społeczeństwa. Dla niego kolonialne dziedzictwo Portugalczyków musi zostać pokonane, aby ustanowić skuteczną demokrację polityczną w Brazylii.