Zawartość
Osmolarność jest miarą stężenia substancji rozpuszczonej w roztworze. Jest to w szczególności miara liczby moli cząsteczek substancji rozpuszczonej w danej objętości roztworu, podobna do molarności, która mierzy liczbę moli substancji rozpuszczonej w danej objętości. Osmolarność można obliczyć ze współczynnika osmotycznego, czyli liczby cząstek, w których substancja rozpuszczona dysocjuje, oraz molarności substancji rozpuszczonej.
Kroki
Krok 1
Opisz różnicę między osmolarnością a molarnością. To rozróżnienie wynika z faktu, że niektóre substancje rozpuszczone dysocjują, co nie występuje w przypadku innych. Na przykład sól kuchenna (NaCl) po rozpuszczeniu dysocjuje na jony składowe (Na + i Cl-). Z drugiej strony glukoza nie ulega dysocjacji na mniejsze cząstki, gdy jest rozpuszczana.
Krok 2
Zdefiniuj jednostki osmolarności. Osmolarność mierzy się w rozpuszczonych osmolach na litr roztworu (osmol / l). Osmol można nieformalnie opisać jako liczbę moli substancji rozpuszczonych w roztworze.
Krok 3
Opisz współczynnik osmotyczny. Ta wartość jest rozbieżnością między roztworem testowym a rozwiązaniem idealnym. Pełne obliczenie współczynnika osmotycznego jest złożone, ale w prostych przypadkach jest to stopień dysocjacji substancji rozpuszczonej. Współczynnik osmotyczny będzie się wahał od 0 do 1 w tych przypadkach, gdzie współczynnik osmotyczny będzie wynosił 1, gdy substancja rozpuszczona zostanie całkowicie rozpuszczona.
Krok 4
Obliczyć osmolarność obserwowanych wartości. Osmolarność roztworu można podać jako sumę (yi) (ni) (Ci), gdzie „yi” jest współczynnikiem osmotycznym substancji rozpuszczonej „i”; „n” to liczba cząstek, w których substancja rozpuszczona „i” dysocjuje, a „Ci” to molarność substancji rozpuszczonej „i”.
Krok 5
Zmierz osmolarność bezpośrednio za pomocą osmometrów. Urządzenia te mierzą osmolarność określonych cząstek, takich jak te, które obniżają prężność par lub temperaturę zamarzania roztworu.