Zawartość
Maorysi to Nowozelandczycy, którzy pierwotnie przybyli z wysp na południu i ze środka Oceanu Spokojnego. Podczas wieloletniej izolacji rozwinęli własną kulturę i język. Kiedy Europejczycy przybyli do Nowej Zelandii w XVII wieku, populacja Maorysów dramatycznie spadła z powodu chorób i wojny. Aby przetrwać, wielu z nich przystosowało się do kultury zachodniej. Zainteresowanie odrodzeniem kultury Maorysów i jej gier rozwinęło się wśród wielu Nowozelandczyków.
Gry Stick
Tradycyjnie gry w kije Maorysów były rodzajem ćwiczeń poprawiających umiejętności wojowników z zębami. Dziś dorośli i dzieci grają w gry w kije dla czystej zabawy. Zwykle grają muzykę lub śpiewają piosenki, podczas gdy gracze siedząc na podłodze i patrząc na siebie wykonują serię rytmicznych ruchów pałeczkami. Czasami kije są rzucane lub podawane między graczami. W Nowej Zelandii te gry nazywane są „ti rakau”.
Whai
Inną tradycyjną grą ludu Maorysów jest „whai”, w którą gra się rysując sznurkiem. To hobby było przyjemne i poprawiło umiejętność tkania sieci rybackich z palcami. Gry z kablami również były przekazywane z pokolenia na pokolenie, ponieważ wiele gier na kablach opowiada historie o ich ośrodkach i kulturze. Niektóre rysunki przedstawiają postacie z mitologii Maorysów, a niektóre potrzebują dwóch lub więcej osób do ich wykonania.
Gry w piłkę
Maorysi grali w różnego rodzaju gry w piłkę. „Poi”, czyli kulka przymocowana do sznurka, była używana do trenowania elastyczności wojowników maoryskich, a także koordynacji i szybkości. „Ki-o-Rahi”, kolejna tradycyjna gra w piłkę przez tych ludzi, rozgrywana jest na okrągłym polu i jest grą kontaktu i szybkości. Celem jest podanie i przytrzymanie „ki”, czyli piłki utkanej z lnu. Dziś tej tradycyjnej gry uczą się dzieci z różnych szkół w Nowej Zelandii.
Gry planszowe
Maorysi grali w kilka gier przystosowanych do gier planszowych. Tradycyjnie gry te były rozgrywane w celu rozwijania zdolności intelektualnych i abstrakcyjnych myśli. Wiele z nich wydaje się prostych, ale wprawni gracze opracowali złożone strategie wygrywania. „Mu Torere” to jedna z tych gier, w których gracze używają kamieni jako pionków. Jeszcze starsza wersja Mu Torere to „Mengamenga”. Grało w nią kilku graczy na dziewięciokwadratowej planszy z kolorowymi kamieniami.