Zawartość
Przypowieść o faryzeuszu i celniku to doskonała lektura dla dzieci, która zawiera cenną lekcję na temat znaczenia autentycznej pobożności biblijnej. Znaleziona w Łukasza 18: 9-14, historia przedstawia się jako zarozumiały faryzeusz, który jest apodyktyczny, aby wieść dobre życie, nie potrafi się naprawdę modlić. Zamiast tego odwraca uwagę innych, modląc się, by pochwalić się swoją pobożnością. Z drugiej strony poborca podatkowy, zwany także poborcą podatkowym, modli się szczerze i pokornie pomimo nieścisłości swojego powołania w kontekście historii biblijnej.
Gra pamięciowa
Po wspólnym przeczytaniu przypowieści i omówieniu jej, zakończ lekcję recytacją całej grupy pamięci. Możesz uczynić recytację bardziej dynamiczną i interesującą, organizując uczniów w kółko i rzucając gumową piłką. Zacznij od wyrecytowania pierwszej linijki historii, a następnie rzuć piłką w ucznia. Ten uczeń musi kontynuować opowieść, a następnie podać piłkę, kontynuując do końca przypowieści. Jeśli twój zbór ceni dokładne zapamiętywanie jako część studium Biblii, jest to skuteczny sposób ćwiczenia tekstu na pamięć. W przeciwnym razie jest to świetny sposób na uchwycenie istoty historii.
Kręty
Szczególnie w przypadku młodszych dzieci zaangażowanie całego ciała w działanie może pomóc im odnieść się do niego i pogłębić zrozumienie. Aby pomóc dzieciom zrozumieć pokorę, porozmawiaj o tym, co zrobił faryzeusz, aby się modlić, a co celnik zrobił fizycznie. Skłoń ich do ukłonu i zachęć ich, aby zauważyli uczucie akcji. Zapytaj ich, czy jest jakieś emocjonalne lub duchowe uczucie, któremu można się pokłonić. Aby pomóc w dyskusji, zapytaj uczniów, czy chcieliby pokłonić się swojemu najgorszemu wrogowi, najlepszemu przyjacielowi lub rodzicom. Omów, jak chrześcijanie na ogół nie kłaniają się, by wyrazić swoją pokorę i pozwól dzieciom wymyślić pomysły na inne zachowania, które odzwierciedlają pokorę.
Rysunek
Korzystając z przypowieści o faryzeuszu i celniku jako inspiracji, zachęć każde dziecko do przemyślenia własnego rozumienia pokory. Jeśli masz starsze dzieci, pozwól im napisać Twoją definicję pokory na kartce papieru. Tasuj kartki i rozpowszechniaj je, pozwalając klasie dzielić się swoimi pomysłami z warstwą anonimowości, idealną dla włączenia nieśmiałych uczniów. Po przeczytaniu wszystkich definicji rozdaj papier i kredki lub kolorowe kredki, aby uczniowie mogli narysować obrazki symbolizujące pokorę. Zachęcaj uczniów do kreatywności, pozwalając, aby obrazy przypominały im, czym jest dla nich prawdziwa pokora. Przypomnij im, że jak wskazuje przypowieść, pokora niekoniecznie dotyczy pozorów.