Zawartość
Moralność opisowa i nakazowa oznaczają dwie różne miary moralności w etyce. Etyka określa parametry, na podstawie których ludzie dążą do „dobrego życia”. Kiedy ktoś ma dylemat, zwraca się o pomoc do zasad etycznych.
Moralność opisowa
Stanford Encyclopedia of Philosophy wyjaśnia, że moralność opisowa znajduje się w określonych regułach narzuconych społeczeństwu. Na przykład reguły takie jak „nie kłam” i „nie kradnij” mają charakter opisowy. Wyraźnie nakreślają zachowania, które są nie do przyjęcia dla członków określonego społeczeństwa. W książce wyjaśniono również, że teoretycy etyki opisowej rozumieją moralność jako zachowanie specyficzne dla każdego społeczeństwa, które unikają robienia uogólnionych komentarzy odnoszących się do całej ludzkości.
Moralność nakazowa
Podejście normatywne zakłada, że uniwersalna moralność może zostać osiągnięta przez wszystkie ludzkie społeczeństwa i że wszystkie społeczeństwa otrzymują etyczne wskazania po prostu postępując zgodnie z procedurą filozoficzną. Tak więc to moralistyczne podejście wierzy, że wszyscy „racjonalni ludzie” mogą uzyskać zasady etyczne. Immanuel Kant był słynnym filozofem nakazowym, znanym ze swojego pomysłu, że każdy człowiek może dokonać oceny moralnej, jeśli uważa, że działanie, które chce wykonać, jest wygodne do odtworzenia przez całą ludzkość.
Oprócz normalizmu i deskryptywizmu
Filozofowie stulecia. XX próbował wyjść poza dyskusję między tymi dwoma podejściami. Na przykład Martin Heidegger argumentował w obronie filozofii jako studium bytu, a nie studium etyki. Pod wpływem Heideggera Michel Focault posługuje się w swoich pismach osądem moralnym i aktywizmem, ale mimo to jest to sprzeczne z ideą, że etyka powinna być przedmiotem badań filozofii. Nawet wypełniając swoją książkę krytyką moralną, wciąż unika narzucania zasad, które byłyby korzystne dla całej populacji społeczeństwa lub całej ludzkości.