Zawartość
Mezopotamia była tam, gdzie dziś jest Irak. Słowo „Mezopotamia” pochodzi ze starożytnej Grecji i oznacza „ląd między wodami”. Cywilizacja w Mezopotamii była rządzona przez królów i miała prostą strukturę społeczną, podzieloną na cztery klasy. Kultura i dziedzictwo Mezopotamii były kluczowe w rozwoju historii ludzkości, ponieważ była kolebką religii, miast, rolnictwa, a nawet pisania.
Kapłani
Na szczycie struktury społecznej Mezopotamii byli kapłani. Kultura Mezopotamii nie rozpoznała boga, ale czcili różne bóstwa, a księża mieli posiadać wiele nadprzyrodzonych mocy. Oprócz służby w różnych ceremoniach opiekowali się chorymi, uspokojonymi, zaciekłymi bogami i rządzili prawami, które, jak sobie wyobrażali, sprawiały, że bóstwa były szczęśliwe. Innym ważnym zadaniem kapłanów było pełnienie funkcji sekretarza króla. Władze te ogoliły głowy i nosiły koce z owczej skóry.
Wysoka klasa
Ludzie z wyższej klasy w Mezopotamii składali się ze szlachty i bogatych. Niektórzy urzędnicy państwowi, zamożni właściciele ziemscy i kupcy zostali włączeni do tej klasy. Nosili dobre ubrania i kosztowną biżuterię; mężczyźni pokazali swój status społeczny za pomocą dużych włosów i brody. Kobiety nosiły sukienki pod ramionami, zaplatały włosy lub nosiły wyszukane ozdoby na głowach. Ludzie wysokiej klasy zwykle posiadali niewolników, którzy wykonywali pracę fizyczną, w tym wszystkie prace domowe.
Niska klasa
Niższa klasa w Mezopotamii składała się z ludzi, którzy otrzymali wynagrodzenie za swoją pracę. Dotyczyło to zawodów, takich jak rybacy, garncarze i rolnicy. Chociaż społeczeństwo mezopotamskie nie było takie samo, wszyscy musieli płacić za towary i usługi, nawet za króla. Ludzie niskiej klasy posiadali własne domy i mogli sobie pozwolić na skromne luksusy, takie jak noszenie biżuterii. Mogli także poruszać się w strukturze społecznej, stając się kapłanami lub zdobyć wielki majątek. Kary były surowe za popełnione zbrodnie, a jeśli człowiek niższej klasy był zadłużony, mógłby spłacić swoje długi, sprzedając żonę i dzieci za niewolników.
Niewolnicy
W Mezopotamii niewolnictwo było powszechne i uważano je za najniższą klasę w strukturze społecznej. Niewolnicy, głównie jeńcy wojenni lub przestępcy, nie byli opłacani za swoją pracę, ale otrzymywali mieszkania i żywność. Wraz z rozwojem rolnictwa rosła potrzeba niewolników do pracy ręcznej, a niektórzy wykorzystywani byli do pracy bez otrzymywania. Niewolnicy mieli jednak pewne prawa w starożytnej Mezopotamii: mogli mieć ziemię, mogli ożenić się z kim chcieli, a także mieli możliwość zakupu własnej wolności.