Zawartość
- Wprowadzenie
- Kogut świtu
- Lovers of Glory
- Bloco da Saudade
- Bloki Kwiatów
- Drewno z drzewa różanego
- Nie zawsze Lily gra na flecie
- Blok Oiti
- Batutas de São José
- Nóis Sofre Mas Nóis Goza
Wprowadzenie
Słowo „folia” pochodzi z języka francuskiego i oznacza „szaleństwo”. Kto stworzył to słowo, musiał spędzić karnawał w Recife, ponieważ jest tak wiele rytmów, tak wiele orkiestr, tak wiele fantazji, wydaje się, że nawet świat oszalał. Istnieją setki tysięcy ludzi z uśmiechem na twarzy i frevo w stopach tańczących ulice w największym kulturalnym wyrazie miasta. Niezależnie od tego, czy chcesz wspomnieć dawne czasy, satyrować politykę kraju, czy po prostu spotkać się z przyjaciółmi i dobrze się śmiać, przyjdź z nami, aby poznać niektóre z głównych ulic karnawału w Recife!
Kogut świtu
W sobotę Zé Pereira, wczesnym rankiem, biesiadnicy zaczynają wypełniać ulice dzielnicy São José; Czy karnawał rozpoczął się od śpiewania Koguta Świtu! Pod koniec popołudnia miliony ludzi przejeżdżają ulicami Recife za zespołami elektro frevo i trios. Oprócz asfaltu, wody rzeki Capibaribe są również zabierane przez statki, które tworzą Water Chicken, blok rzeki towarzyszący głównej paradzie. Dzięki 36-letniej historii Galo jest teraz niematerialnym dziedzictwem Pernambuco, odgrywając ważną rolę w szerzeniu kultury państwa na całym świecie.
Lovers of Glory
Zainspirowana postacią Victorii w filmie „Nikt nie mówi o nas, gdy jesteśmy martwi”, grupa przyjaciół stworzyła blok Lovers of Glory w 1997 roku, aby uczcić ich przyjemność. Oprócz pochodzenia, legendy, które mówią o zdolnościach Glorii do podboju (postać kwietniowa), są źródłem rozrywki wśród ich kochanków i na nowo odkrywają się na każdym spotkaniu. Oficjalny kolor bloku jest zielony i warto ozdobić każdą część ciała - stopy, ramiona, usta, oczy, włosy, a nawet brodę! - śledzić pasmo metali. Stowarzyszenie wyjeżdża w poniedziałek po południu Carnival i zieloni na ulicach Dystryktu Recife.
Bloco da Saudade
W 1962 roku kompozytor Edgard Moraes napisał piosenkę przypominającą bloczki z kijami i linami, które sięgnęły szczytu na początku XX w. W tekstach idealizował Bloco da Saudade, który czcił czas rodzinnej tradycji z chórami żeńskich głosów i wolniejsze kadencje. Jego marzenie zostało zrealizowane w 1973 r., Kiedy grupa przyjaciół stworzyła blok, za którym dziś idzie ponad 5 tysięcy tęsknoty za domem. Piosenki śpiewane są przez „pasterzy” w luksusowych strojach w kolorach niebieskim, białym i czerwonym, w towarzystwie banjosów, fletów i tamburynów, wśród innych instrumentów. Bloco da Saudade wypełnia Recife nostalgią w poniedziałki i wtorki karnawału, a także przypomina stare karnawały także w niedzielę w Olinda.
Reprodukcja www.blocodasflores.org.br Zapisz
Bloki Kwiatów
Utworzony w 1920 roku, Bloco das Flores jest najstarszym i jednym z najbardziej uhonorowanych lirycznych bloków Recife ze względu na swoją tradycję. Każdy szczegół fantazji jej pasterzy jest projektowany i modelowany kilka miesięcy wcześniej, tak że parada staje się nieodwracalna. Stowarzyszenie, które zawsze nosi wiele kwiatów do perfum w stolicy Pernambuco, jest jednym z najczęściej odwiedzanych przez turystów i mieszkańców, którzy chcą czcić blok Frevo. Bloco das Flores można docenić w poniedziałki Carnival, kiedy to odbywa się Spotkanie Bloku Pau i Corda, w sąsiedztwie Recife i inne dni w zdecentralizowanych biegunach miasta.
Drewno z drzewa różanego
„Jesteśmy drewnem twardym, którego termit nie rdzewieje”; w ten sposób kończy się jeden z najbardziej śpiewanych hymnów karnawału Recife. Jest to piosenka skomponowana w 1963 roku przez Capibę, który protestował przeciwko utracie tytułu konkursu bloków tego roku dla rywali Batutas z São José. Drewno Rosarinho mogło przegrać dla sędziów, ale nie dla tłumu, który od 1926 roku podąża za pasem drewna i liny przez ulice dzielnicy, która je stworzyła. Dziś grupa paraduje w dzielnicy Rosarinho w środy popiołu i bierze udział w konkursie stowarzyszeń karnawałowych. Blok prezentuje się także z orkiestrą i kilkoma kostiumowymi skrzydłami w zdecentralizowanych biegunach Carnival of Recife.
Nie zawsze Lily gra na flecie
Legenda głosi, że Lily była słynną francuską prostytutką, która na początku XX wieku mieszkała w rezydencji w Recife. Kiedy nie pracowała, Lily siedziała na balustradzie balkonu i grała bosko słodkim fletem. Oczywiście jest to tylko jedna z wersji, która oczarowuje wyobraźnię biesiadników. W 1914 roku nastąpiło zamieszanie karnawałowe z tą nazwą i, aby uczcić żart i dziewczynę, w 1989 roku grupa profesorów uniwersyteckich uratowała flet Nem Semper Lily Toca. Obecnie blokiem jest ponad tysiąc osób i koncentruje się w Pátio de Santa Cruz, w Bairro da Boa Vista, skąd wyjeżdża w piątki karnawału.
Blok Oiti
Oiti Block został założony w 2004 roku i honoruje drzewa, które obfitują w dzielnicy Espinheiro. Wkrótce powstało tysiąc fantazji, żartując z podwójnego znaczenia z nazwą, która w niektórych miejscach Brazylii jest synonimem „fiofó”. Oprócz orkiestr frevo, przechodniów, banerów, królowych i elektrycznych trio, blok liczy na paradę starych samochodów, na odprężenie fanów. Chociaż nowe, stowarzyszenie prowadzi już ponad 15 tysięcy biesiadników ulicami dzielnicy North Recife i każdego roku rośnie! Kto zagra w Oiti? Następnie bądź w Rua da Hora, zaczynając o 10 rano w sobotę Zé Pereira.
Batutas de São José
Po ukończeniu 80 lat w 2012 r. Blok Batutas de São José jest najstarszym paradą bez przerwy w Recife. Jego hymn kończy się zaproszeniem, które dobrze opisuje karnawałowy rewanż: „wpadnijmy w krok i cieszmy się życiem!”; nic dziwnego, że śpiewa go praktycznie każdy blok podczas zabawy.Dziś Batutas przechodzi trudności finansowe, nawet zbierając fundusze na niedzielne tańce, które odbywają się w jego siedzibie w sąsiedztwie Afogados. Mimo to blok można zobaczyć po jego flabelo z taką samą radością podczas Spotkania Bloków Drewna i Liny w poniedziałek Karnawału oraz w zdecentralizowanych biegunach Recife.
Nóis Sofre Mas Nóis Goza
Nóis Suffer Ale Nóis Goza został stworzony pośród wojskowej dyktatury, by kpić z twardych nakazów, jakie rząd wyrządził ludności. W 1976 r. Grupa artystów i intelektualistów uczęszczała do wygasłej księgarni przy ulicy Sete de Setembro i postanowiła spotkać się z nowym stowarzyszeniem. Biesiadnicy koncentrują się w miejscu od południa soboty Zé Pereira, bez czasu na odejście. Dużo przeskakują do brzmienia orkiestry frevo i dają wiele śmiechu konkursowi kostiumów, pełnym politycznej i społecznej krytyki. Przecież nawet żyjąc w demokracji, zawsze ktoś krzyczy: „Cierpi, ale nie lubi!”