Charakterystyka Enterobacter aerogenes

Autor: John Webb
Data Utworzenia: 17 Sierpień 2021
Data Aktualizacji: 6 Móc 2024
Anonim
Surowce recepturowe - gentamycyna
Wideo: Surowce recepturowe - gentamycyna

Zawartość

Będąc częścią rodziny Enterobacteriaceae, Enterobacter aerogenes jest spokrewniony z E. coli i Salmonella. Pod względem wielkości E. aerogenes jest mniejszy niż wielu swoich drobnoustrojów spokrewnionych, ale jego występowanie w szpitalach i oporność na antybiotyki nadały jej szczególne znaczenie. Ewolucja E. aerogenes w nowe szczepy nadal stanowi wyzwanie dla społeczności biomedycznej.

Bakteriologia

E. aerogenes to bakteria w kształcie pałeczki, lub w żargonie naukowym „Bacillus”. Jako opcjonalna bakteria beztlenowa rozwija się w środowiskach z małą ilością tlenu lub bez tlenu, takich jak ścieki, gleba i odchody. W laboratorium E. aerogenes dobrze rośnie na agarze MacConkey, który zawiera barwniki, sole i cukry mleczne. Jego optymalna temperatura wzrostu waha się od 30 do 37 stopni Celsjusza.


Choroby

E. aerogenes powoduje wiele różnych chorób, w zależności od tego, którą część ciała atakuje. Do najczęstszych chorób należą bakteriemia, zapalenie kości i szpiku, zapalenie płuc i posocznica. Jednak E. aerogenes powoduje również infekcje przewodu pokarmowego, dróg oddechowych, dróg moczowych i skóry.

Czynniki ryzyka

E. aerogenes jest patogenem oportunistycznym. Oznacza to, że infekuje już osłabionego gospodarza. Jest to również bakteria szpitalna, co oznacza, że ​​najczęściej przebywa w szpitalach. W konsekwencji do jego czynników ryzyka należą pobyty w szpitalu trwające dwa tygodnie lub dłużej, zabiegi inwazyjne, wizyty na oddziale intensywnej terapii oraz stosowanie antybiotyków.

Upodobania

Podobnie jak inne bakterie z rodzaju Enterobacter, E. aerogenes nie ma predyspozycji rasowych. Jednak jest bardziej rozpowszechniony wśród noworodków, dzieci i osób starszych, zwłaszcza wśród mężczyzn.

Leczenie

E. aerogenes jest oporny na większość antybiotyków, w tym na chloramfenikol, chinolon i tetracyklinę. W rezultacie rośnie popularność stosowania „starych” leków, czyli leków powszechnie przepisywanych w ostatnich dziesięcioleciach. Innym popularnym sposobem leczenia jest stosowanie kombinacji leków, takich jak imipenem i gentamycyna.