Zawartość
Pacjenci, którzy są zbyt chorzy lub zranieni, aby jeść lub pić, są odżywiani dożylnie poprzez całkowite żywienie pozajelitowe lub TPN. NPT dostarcza między innymi białka w postaci aminokwasów, które zawierają azot. Ponieważ białka odgrywają ważną rolę w tworzeniu nowych tkanek podczas rekonwalescencji, zespół medyczny koncentruje się na utrzymaniu pacjenta w dodatnim bilansie azotowym, co oznacza, że zatrzymuje on więcej azotu (a tym samym białka), niż traci. Zespół musi następnie dokładnie obliczyć zawartość azotu w NPT.
Krok 1
Sprawdź w tabeli ilość roztworu TPN, którą otrzymuje pacjent. Zwykle pacjent otrzymuje około 2 litrów dziennie (2000 ml).
Krok 2
Zidentyfikuj procent aminokwasów w roztworze NPT ze swojej formy. Standardowe roztwory NPT zawierają 5% aminokwasów, ale lekarz mógł określić specjalną mieszankę z apteki, jeśli sytuacja pacjenta wymaga innego rozwiązania.
Krok 3
Oblicz, ile gramów białka pacjent otrzymuje każdego dnia. Stężenie aminokwasów w roztworze jest równe gramom białka na 100 ml roztworu. Na przykład 5% roztwór aminokwasów zawiera 5 g białka na 100 ml. Pomnożyć gramy przez 100 ml przez całkowitą objętość roztworu NPT, który pacjent otrzyma w ciągu jednego dnia. Na przykład, jeśli pacjent otrzymuje 2000 ml 5% roztworu aminokwasów, otrzymuje 100 g białka dziennie (2000 ml x (5 g / 100 ml) = 100 g).
Krok 4
Oblicz gramy azotu na podstawie gramów białka. W 6,25 gramach białka jest 1 gram azotu. Opierając się na tym współczynniku konwersji, podziel ilość gramów białka dziennie przez 6,25, aby otrzymać gramy azotu. Na przykład pacjent otrzymujący 100 g białka dziennie otrzymuje 16 g azotu (100 g / 6,25 g = 16 g).