Zawartość
- „Jak ja jestem inny”
- „Jak powinienem zareagować”
- Aktywność wychowania fizycznego dla wiedzy o niezdolności
Dzieci i dorośli ze specjalnymi potrzebami są włączani do społeczności w sposób, którego nigdy nie widziano od dziesięcioleci. Uczniowie ci są „doradzani” najczęściej w szkole, pełnią role w zajęciach i uczęszczają na regularne zajęcia z asystentem nauczyciela, jeśli pozwalają na to ich umiejętności. Studenci regularnie uczęszczający na kurs mają również okazję poznać swoich towarzyszy o specjalnych potrzebach i cieszyć się ich wyjątkowymi cechami.
„Jak ja jestem inny”
Pomóż uczniom sympatyzować z ich specjalnymi potrzebami rówieśników po zrozumieniu, co to znaczy być innym i jak ważne jest zaakceptowanie różnic innych. Poproś, aby napisali rzeczy, w których są dobrzy, a innym trudniej się ich nauczyć. Powinni opisać, jak się czują, kiedy nie mogą zrobić czegoś konkretnego.
Następnie uczniowie będą pisać, w jakim sensie są fizycznie różni się od rzeczy, których się boją. Następnie możesz im wytłumaczyć, że każda osoba zachowuje się inaczej, gdy zawodzi. Niektórzy są odizolowani i chcą być sami, a inni chcą spędzać czas z bliskimi. Inni płaczą, niektórzy płaczą. Uczniowie powinni zapisać, co robią, gdy są smutni. Klasa powinna omówić niektóre odpowiedzi.
„Jak powinienem zareagować”
Nauczyciel i uczniowie wskazują sposoby reagowania, gdy ktoś, ze specjalnymi potrzebami lub nie, jest sfrustrowany lub zraniony, nie będąc w stanie coś zrobić, wyrażając siebie lub czując się inaczej. Klasa zaczyna się od zadawania sobie pytań o to, jak chcieliby być traktowani w takich okolicznościach. Uczniowie i nauczyciel mogą udzielać sugestii.
Niektóre odpowiedzi mogą pomóc uczniowi poczuć się lepiej, być hojnym, nie śmiać się z kolegi, być życzliwym, cierpliwym i starać się pomóc w rozwiązaniu problemu.
Niech uczniowie reprezentują otoczenie, które pokazuje odpowiednie reakcje na sytuacje, w których uczeń ze specjalnymi potrzebami może czuć się sfrustrowany w klasie lub w przypadku, gdy kolega z klasy robi trudne życie.
Aktywność wychowania fizycznego dla wiedzy o niezdolności
Pomóż uczniom zrozumieć, jak można zmodyfikować zajęcia wychowania fizycznego, aby uwzględnić osoby o specjalnych potrzebach. Połowa klasy jest oznaczona jako „niepełnosprawna” i otrzymuje walker, wózek inwalidzki, słuchawki lub ochraniacze na uszy (aby zablokować dźwięk), sprzedaż, laski, uchwyt typu lub kolumny lub nawet gumową taśmę do ćwiczeń, która może być umieszczone wokół kostek, aby ograniczyć ruchliwość. Następnie wybierają typowe wyposażenie, takie jak liny do skakania, obręcze hula, piłki, szpilki do kręgli i lekkie kule do zabawy. Ci, którzy są całkowicie wolni, pomagają dzieciom ze specjalnymi potrzebami znaleźć sposób na dostosowanie się do działań, aby wszyscy mogli razem uczestniczyć. Uczniowie powinni próbować grać w łapanie za pomocą różnych rodzajów piłek (na przykład rozmiarów lub kolorów) i sprawdzać, który z nich działa najlepiej dla dziecka o szczególnych potrzebach. Wszyscy odwracają role w środku klasy.