Zawartość
Siarka, szesnasty pierwiastek w układzie okresowym i jeden z najliczniejszych pierwiastków w skorupie ziemskiej, był znany ludzkości w starożytności. Ten niemetalowy pierwiastek nie ma zapachu ani smaku i ma wyraźne żółte zabarwienie i krystaliczną amorficzną strukturę, w swojej najczęstszej formie elementarnej. Siarka ma dziś wiele zastosowań przemysłowych, jak to miało miejsce w czasach starożytnych, chociaż te zastosowania się zmieniły.
Proch strzelniczy
Chociaż użyteczność siarki zmieniała się przez tysiąclecia, jedno z zastosowań obejmuje czasy starożytne i współczesne. Czarny proszek wymaga siarki jako jednego ze składników. Siarka, saletra i węgiel stanowiły pierwsze wersje prochu; Chińscy alchemicy używali tej łatwopalnej substancji w uzbrojeniu i fajerwerkach. Inne cywilizacje używały prochu niemal wyłącznie w broni. Do XV wieku siarka w postaci prochu została użyta w armatach na lądzie i morzu z jej wybuchową siłą.
Oczyszczacz kadzidła
Dla współczesnego nosa spalanie siarki i jej składników ma nieprzyjemny zapach. Wcześni alchemicy, szamani i kapłani uważali ten silny i gorzki aromat za potężną siłę do odpędzania złych duchów lub powietrza. Rzymskie rytuały oczyszczania obejmowały odymianie budynków lub rzeczy osobistych dymem spalania siarki. Aby złagodzić ten silny zapach do delikatniejszych nosów, kapłani mogli dodać więcej przyjemnych aromatów, takich jak mirra lub suszone zioła.
Środek owadobójczy
Chociaż zdolność siarki do odpędzania złych duchów może być trudna do określenia, jej zdolność do odpędzania owadów pozostaje przydatna dzisiaj. Spalanie siarki w domu rzekomo wypędza szczury, karaluchy i inne szkodniki; sproszkowana siarka posypana w kącikach spiżarni podobno zabezpiecza przechowywaną żywność przed zewnętrznymi stworzeniami. Kleszcze, pchły i wszy nie lubią związków zawierających siarkę. Dla starożytnych ludów, które nie miały obecnych udogodnień, takich jak bieżąca woda lub pralki, pył siarkowy zapewnił sposób na pozbycie się tych nieprzyjemnych zakłóceń.
Medycyna
Średniowieczni i starożytni lekarze często używają sproszkowanego proszku wewnętrznie jako odrobaczenie i jako sposób na zrównoważenie „humorów” ciała. Średniowieczni lekarze uważali spalanie siarki za element choleryczny, który zneutralizowałby choroby flegmatyczne lub melancholiczne. Ludzie odczuwają niewielkie szkodliwe skutki niewielkich ilości siarki, ale inny powszechny składnik alchemii i starożytnej medycyny, rtęci, wyrządził znacznie więcej szkód. Merkury był równie ważny jak siarka dla średniowiecznych lekarzy. Zosimus z Panopolis oświadczył, że „Siarka jest w rzeczywistości ojcem i rtęcią, matką alchemii, a co za tym idzie medycyną.