Zawartość
- Wprowadzenie
- Narodziny i młodzież
- Praca i wygnanie
- Spotkanie ze zdjęciem
- Początek kariery zawodowej
- Sukces w dużych agencjach
- Wielka dziura: atak na Reagana
- Pierwsze projekty
- Exodus
- Nowe projekty
- Profesjonalny zaangażowany
Wprowadzenie
Sebastião Salgado jest jednym z najbardziej znanych fotografów na świecie. Z ponad 40-letnią karierą pracował dla wiodących światowych agencji fotograficznych i przeżył ważne momenty w historii świata. Od lat 80. zaczął pracować nad swoimi osobistymi projektami i natknął się na najzimniejszą i najbardziej okrutną stronę ludzkości. Potępienie tego mrocznego aspektu uczyniło go profesjonalistą uznanym i podziwianym na całym świecie. Ale nie wystarczyło nagrywać ludzkie dramaty: pracuje także nad projektami, aby pomóc bohaterom, których fotografuje. Dowiedz się więcej o życiu i pracy tego profesjonalisty.
Narodziny i młodzież
Sebastião Ribeiro Salgado urodził się w Conceição do Capim, mieście w brazylijskim stanie Aimorés, 8 lutego 1944 r. Był jedynym mężczyzną w rodzinie (ma dziewięć sióstr). Większość dzieciństwa spędził w Expedição Alício, dzielnicy należącej również do Aimorés. Pod koniec lat 50. wyjechał do Vitórii, gdzie ukończył ekonomię na Uniwersytecie Federalnym Espírito Santo. W 1963 roku przeniósł się do São Paulo, gdzie ukończył studia podyplomowe w USP w 1967 roku. W tym samym roku poślubił pianistkę Lélia Deluiz Wanick.
Praca i wygnanie
Po ukończeniu ekonomii Sebastião Salgado rozpoczął pracę w Ministerstwie Gospodarki w 1968 r. Jednak jego kariera ekonomisty w Brazylii nie trwała długo: wkrótce został prześladowany przez reżim wojskowy, co zwiększyłoby prześladowania polityczne w tym samym roku wraz z wydaniem AI-5. On i Lelia uczestniczyli w działaniach z organizacjami lewicowymi. Wraz z prześladowaniami dyktatury, w 1969 r. Opuścił kraj i uzyskał azyl we Francji. W Paryżu uzyskał doktorat z ekonomii w 1971 r., Później pracował w International Coffee Organization (ICO) w Londynie.
Spotkanie ze zdjęciem
Jego występ w Międzynarodowej Organizacji Kawy spowodował, że Sebastião Salgado powrócił do Brazylii w 1973 roku. Jednak nadal będzie robił kilka podróży z powodu swojej pracy. Właśnie na jednej z tych wycieczek spotkał zdjęcie. W drodze do Afryki wziął aparat Leica, którego właścicielem była jego żona. Jedyne, co musiał zrobić, to uderzyć kilka zdjęć, żeby zakochał się w rzemiośle. W tym samym roku postanowił zmienić swoje życie: postanowił zostać fotoreporterem. To był początek spektakularnej kariery w świecie obrazów.
Początek kariery zawodowej
Pierwszym środkiem, który Sebastião Salgado podjął po podjęciu decyzji, że będzie żył z fotoreportażu, było opuszczenie Brazylii. Wrócił do Paryża, gdzie osiadł na stałe i swoją profesjonalną bazę. To tam zaczął pracować jako freelancer dla niektórych wiodących agencji fotograficznych na świecie. Stał się fanem czarno-białych zdjęć, podobnie jak inni wielcy fotografowie. Od tego czasu specjalizuje się w przedstawianiu wykluczonych z całego świata i podludzkich warunkach, w których żyje duża część światowej populacji.
Sukces w dużych agencjach
Swoim wielkim talentem do przedstawiania niesprawiedliwości świata Sebastião Salgado zyskał uznanie na arenie międzynarodowej, stając się stałym członkiem agencji Gamma w 1974 roku. To dla niej dotyczyła wielkiej suszy w Nigrze, dramatu europejskich pracowników najemnych, a zwłaszcza rewolucji goździków w Portugalii. W 1975 roku dołączył do zespołu Sygma. To był moment afirmacji dla fotografa, który podróżował po ponad 20 krajach. Jego punktem kulminacyjnym jako fotoreportera były cztery lata później, kiedy zaczął pracować dla legendarnej agencji Magnum stworzonej przez Henri Cartiera-Bressona i Roberta Capę.
Wielka dziura: atak na Reagana
W 1981 roku Sebastião Salgado był już jednym z głównych fotografów Magnum. W tym roku został oskarżony o sporządzenie serii fotograficznej na temat pierwszych 100 dni ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych Ronalda Reagana. To wtedy udało mu się udokumentować zabójstwo Johna Hinckleya w Waszyngtonie 30 marca 1981 roku. Lepiej niż inni fotografowie dostał materiał z ekskluzywnością. Salgado stał się sławny na całym świecie, a dzięki pieniądzom uzyskanym ze zdjęć wyruszył w podróż do Afryki na serię specjalnych zdjęć.
Pierwsze projekty
Salgado pracował w Magnum do 1986 r., Kiedy uruchomił swój pierwszy projekt autora, książkę „Inne Ameryki”, koncentrując się na potrzebującej populacji kilku krajów Ameryki Łacińskiej. W tym samym roku opublikował kolejną pracę: „Sahel: The Man in Panic”, która dotyczyła życia rodzin dotkniętych suszą w Afryce Północnej. Prace te zostały przeprowadzone po partnerstwie z NGO Doctors Without Borders. Do 1992 r. Brazylijczyk miał specjalną agendę: rejestrować pracę ręczną w różnych częściach świata. Z tego pomysłu przyszedł „Trabajadores”, jego pierwszy wielki sukces, wydany w 1996 r., Który zyskał wystawę, która kierowała planetą.
Exodus
Po wielkim sukcesie „Trabajadores” Sebastião poświęcił długi czas na kolejny świetny projekt. Udokumentował eksmisję i masową migrację, które miały miejsce w różnych krajach w latach 1993–1999. W 2000 r. „Exodus” i „Exodus Portraits of Children”, które zostały wydane jako książka, stały się również wystawami. W tym momencie sława fotografa osiąga swój szczyt. Jest laureatem nagród za fotografię, dziennikarstwo i prawa człowieka, dzięki doniesieniom zawartym w jego pracy, a także współpracy z kilkoma organizacjami pozarządowymi.
Nowe projekty
Po sukcesie „Workers” i „Exodus”, Brazylijczyk kontynuował ciężką pracę nad nowymi projektami, takimi jak „The Cradle of Inequality” (2005), który pokazuje problemy edukacyjne w krajach rozwijających się oraz „Afryka” , monumentalny esej reprezentujący realizację starego snu. Przedstawienie bólu ludzkiej istoty doprowadziło do silnego uszkodzenia psychicznego Sebastião Salgado. Rozczarowany światem, odizolował się, dopóki nie powrócił do pracy z nowym podejściem. „Genesis”, wydany w 2013 r., Pokazuje nowy aspekt fotografa. Tym razem postanowił pokazać piękne i prawie niedostępne zakątki planety, takie jak Antarktyda.
Profesjonalny zaangażowany
Sebastião Salgado zawsze wykorzystywał swój sukces do pomocy w działaniach humanitarnych. Pracował dobrowolnie w kilku projektach Unicef, Doctors Without Borders i World Health Organization, a także innych podmiotach. Często przekazuje darowizny lub przyznaje prawa reprodukcyjne swojej pracy na rzecz kampanii na rzecz pomocy dzieciom i / lub uchodźcom. Wraz ze swoją żoną wspiera programy zalesiania w Minas Gerais. Poprzez te wszystkie działania jest uznawany za profesjonalistę zajmującego się biegiem ludzkości, wykorzystując swój talent do zminimalizowania bólów uciskanych.