Zawartość
Imperializm definiuje się jako politykę, praktykę lub popieranie rozszerzenia władzy i dominacji narodu przez słownik Merriam-Webster. Praktykowany przez różne narody i kultury imperializm ma trzy główne typy, które określają zakres kontroli imperialnej władzy.
Kilka ważnych krajów stanowiło Imperium Brytyjskie (Hemera Technologies / AbleStock.com / Getty Images)
Kolonizacja
Kiedy władza imperialna tworzy kolonie, podbija terytorium i kontroluje je z kraju pochodzenia. Przykładem kolonizacji tego typu były kolonie Imperium Brytyjskiego, takie jak Indie, RPA, Australia i Kanada, które były kontrolowane głównie przez decyzje podjęte w Londynie. Kolonizacja jest najbardziej bezpośrednią formą imperializmu, z naciskiem na całkowitą kontrolę polityczną.
Protektoraty
Protektorat to kraj, który nadał prawie pełną, ale nie całkowitą kontrolę nad wyższą mocą. Pozwala to imperialnej władzy utrzymać kontrolę, pozostawiając niektóre funkcje rządowe rodzimym władzom protektoratu. Jednym z przykładów był Egipt pod rządami brytyjskimi, który ingerował w kilka decyzji, takich jak kontrola Kanału Sueskiego, ale utrzymał Khedive jako oficjalnego przywódcę kraju. Protektoraty w wielu przypadkach doprowadziły do późniejszej pełnej kolonizacji.
Sfery wpływów
Imperialistyczne strefy wpływów nadają imperialnej władzy wyłączne prawa handlowe i inne przywileje ekonomiczne w jednym kraju. Podczas rywalizacji ekspansji między potęgami europejskimi, które wkroczyły na nowe terytoria, strefy wpływów były kluczową taktyką, aby spróbować wyprzedzić konkurentów, realizowanych przez Holendrów w Batavii (część Indonezji) i na Cejlonie (Sri Lanka) i przez Brytyjczyków podczas pierwszych ataków na kontynencie afrykańskim.
Przyczyny imperializmu
Główną przyczyną ekspansji imperialistycznej jest pozyskiwanie zasobów naturalnych z innego terytorium, takich jak złoto i diamenty z RPA, a tańsze surowce mogą również pomóc w produkcji w kraju pochodzenia. Inną przyczyną imperialistycznej ekspansji jest nacjonalizm (duma kraju), który wraz z religią był dominującym czynnikiem wykorzystywanym przez mocarstwa europejskie jako pretekst do przyjęcia mniej „cywilizowanych” części świata.