Zawartość
Wielu tenisistów zastanawia się, dlaczego backhand jest trudniejszy do uderzenia niż forhend. Odpowiedź na to i inne pytania ma więcej wspólnego z mięśniami używanymi do uderzenia piłki niż z mechaniką ruchu. Niewielka znajomość fizjologii tenisa pomoże Ci zrozumieć, których mięśni używasz i które należy wzmocnić dla swoich ruchów.
Mięśnie używane w uderzeniach forehand
Podobnie jak w przypadku prawie wszystkich uderzeń w tenisa, forehand zależy od kinetycznego łańcucha zdarzeń, którym jest transfer energii z jednej części ciała do drugiej. Łańcuch zaczyna się u stóp, a moc bierna powstaje, gdy stopy pchają podłogę. Energia ta jest przenoszona na nogi (cielęta), następnie na nogi (mięśnie czworogłowe i ścięgna podkolanowe), pośladki maksymalne, biodra (przywodziciele i porywacze), jądro (skośne i brzuszne), górną część ciała (mięśnie piersiowe), ramię (naramienne), ramię (biceps), przedramię (ramienne) i wreszcie ręcznie. Każda przerwa w tej sekwencji osłabia przepływ energii ze stóp do piłki.
Forhend polega w szczególności na piersiach, naramiennikach i bicepsach, aby zapewnić większą część aktywności górnej części ciała i ramion w rytmie, z przedramieniem i nadgarstkiem, „kontynuując spacer”, po otwarciu bioder i obróceniu ramienia wewnętrzny.
Mięśnie używane w bekhendach
Jednoręczny i oburęczny backhand z dominującą prawą stroną (dla praworęcznych graczy) zależy od stosunkowo słabszych mięśni, takich jak mięsień trójgłowy, przedni mięsień barku i duży mięsień grzbietowy. To dlatego profesjonaliści używają większej ilości backhandu z dominującą lewą stroną, ponieważ w istocie jest to lewy forhend wykorzystujący większe mięśnie.
Backhand wykorzystuje mniej mięśni biodrowych niż forhend, ponieważ górna część ciała pozostaje dłużej zamknięta z powodu innej postawy.
Mięśnie używane w serwowaniu
Służba jest podobna do forehanda w swojej mechanice. W rzeczywistości nowoczesny forhend został opisany jako „rzucanie na bok”. Wewnętrzna rotacja ramienia zapewnia prędkość głowy rakiety w momencie uderzenia, według badań dr Bruce Elliot z University of Western Australia, podobnie jak forehand z otwartą postawą.
Naciąg zależy bardziej od mięśni barku niż od forhendu, przy czym mankiet rotatora jest najbardziej aktywny. Porcja nadal zaczyna się u stóp i przemieszcza łańcuch kinetyczny w tej samej kolejności, w jakiej używane są mięśnie w forhend.
Innym unikalnym aspektem służenia jest rotacja zewnętrzna ramienia lub pronacja mięśni przedramienia, kończąca się zgięciem ręki.