Zawartość
- Test wytrzymałości dielektrycznej
- Test pęknięcia dielektrycznego
- Różnice napięcia i czas testu
- Łomotanie
Testy „Megger” i „hi-pot” są standardami w przemyśle elektrycznym w celu określenia integralności przewodów i komponentów elektrycznych. „Megger” jest ogólnym terminem testu wykonywanego za pomocą megaomomierza, a „hi-pot” to skrót od angielskiego terminu „wysoki potencjał”, używany do identyfikacji potencjalnego standardu izolatorów. Chociaż oba testy mają podobne podobieństwa do ich użycia, istnieją wyraźne różnice między nimi.
Test wytrzymałości dielektrycznej
Testy „Megger” i „hi-pot” określają rezystancję izolacji, wielkość prądu upływu w przewodniku. „Hi-Pot” jest używany głównie do testowania pojemności napięcia, którą wspiera izolacja. W „teście rezystancji dielektrycznej” napięcie przykłada się do przewodu, a upływ prądu mierzy się przez pewien okres czasu, aby określić integralność izolacji. Wyciek jest porównywany z pewnym progiem, w oparciu o rozmiar testowanego komponentu. Napięcie jest określone wzorem „2 x U + 1000 woltów”, przy czym litera U oznacza napięcie badanego przewodu lub komponentu.
Test pęknięcia dielektrycznego
Tester wykorzystujący „hi-pot” wykonuje również test pęknięcia dielektrycznego. W tym teście napięcie wzrasta w przewodzie lub elemencie aż do pęknięcia izolacji. Ten test jest przeprowadzany głównie dla celów demonstracyjnych lub produkcyjnych, ponieważ badany komponent jest ogólnie niszczony. „Megger” nie może wykonać testu rezystancji ani pęknięcia dielektrycznego.
Różnice napięcia i czas testu
Testy „Megger” i „hi-pot” różnią się zastosowanym napięciem i czasem trwania. Meggery testują niskie i średnie napięcie, z ładunkiem między 600 a 2000 woltów w ciągu jednej minuty. Testery hi-pot stosują znacznie wyższe napięcie, od 15 000 woltów, do maksymalnie 300 woltów na milimetr izolacji. Testy hi-pot trwają dłużej niż 15 minut, a odczyty są wykonywane co minutę.
Łomotanie
Testery Hi-Pot mogą być również używane do wykrywania defektów w kablach podziemnych w procesie zwanym „uderzeniem”, w którym napięcie jest przykładane w celu utworzenia łuku na uszkodzonej szczelinie drutu. Gdy łuk przeskakuje uszkodzony obszar drutu, generowany jest słyszalny dźwięk, taki jak bicie, który pomaga zidentyfikować obszar, w którym znajduje się uszkodzenie.