Zawartość
„Barok” oznacza nieregularną perłę. Sztuka barokowa, urodzona między 1600 a 1750 rokiem, charakteryzuje się ozdobnymi, ekscentrycznymi, kolorowymi i skomplikowanymi wzorami. Barokowi artyści starali się wypełnić przestrzeń. Do najbardziej znanych z tego okresu należą Rembrandt, Rubens i Bernini. Był to również czas wielkich odkryć naukowych, z różnymi wkładami Izaaka Newtona, Galileusza Galilei i innych naukowców. Te naukowe wkłady w społeczeństwo wpłynęły na sztukę baroku na wiele sposobów.
Osiągnięcia naukowe
Aby kontekstualizować sztukę barokową, ważne jest, aby zrozumieć osiągnięcia naukowe i sposób, w jaki kształtowały społeczeństwo. Galileo Galilei i Johannes Keples przedstawili wiele informacji na temat teorii planet, z zasadami związanymi z grawitacją, orbitą i prawami ruchu. Rene Descartes, Blaise Pascal, Pierre de Fermat i Isaac Newton przyczynili się do dziedzin matematyki, filozofii i fizyki. Ponadto William Harvey i inni lekarze zaczęli badać ludzkie ciało i sposób jego działania.
Człowiek i środowisko
Odkrycie praw ruchu i podstaw natury skłoniło ludzi do kwestionowania ich związku ze środowiskiem, co doprowadziło do artystycznej ekspresji ludzi wśród pomieszania przedmiotów i kolorów. Na przykład obraz Petera Paula Rubensa Bitwa pod Anghiari przedstawia siłę i piękno ludzkiej postaci w walce, zestawiając obrazy ludzi z niektórymi zwierzętami i uzbrojeniem. Wielu interpretuje jego malarstwo i podobne, jako symbolikę niejasnego rozróżnienia między ludźmi, wynalazkami i zwierzętami.
Rola czasu
Teorie naukowe o czasie i przestrzeni również sugerowały sztukę baroku. Wielu artystów tego okresu badało, jak czas i natura współdziałają, przedstawiając momenty, które były zarówno ponadczasowe, jak i natychmiastowe. Na przykład Jacob van Ruisdael słynął z przedstawiania sposobu, w jaki czas zmienia fizyczną strukturę przyrody. W jego obrazach często widniały sceny z wodą zamarzniętego bystrza.
Wróć do religii
Chociaż niektóre eksperymenty naukowe stanowiły podstawę dla eksploracyjnych obrazów, doprowadziły one także ludzi do trzymania się religijnych ideałów. Religia pozwoliła ludziom znaleźć pocieszenie wśród przerażających i zagmatwanych odkryć. Michelangelo Merisi da Caravaggio stworzył kilka obrazów przedstawiających słynne sceny religijne, takie jak „Nawrócenie św. Pawła”. Jednak te portrety różniły się od poprzednich obrazów, podkreślając bardziej naukowe i realistyczne podejście do zdarzeń metafizycznych.